ΑΚΤΗ

Νυχτώνει
στα βράχια τούτα εδώ
κύματα σκάβου σιγά σιγά σπηλιές
αντίλαλος τυλίγει
με του σκοταδιού τον ερχομό
τις οιμωγές μιας γέννας

Εδώ βρίσκονται τ΄ απομεινάρια
του πέπλου που ύφαναν
της αράχνης οι ιστοί
γύρω από έναν κόσμο

Οι σωροί από φύκια που σάπισαν
θάβουν αναμνήσεις, κονιορτούς
φωνές κι απόηχους καλοκαιριού

Το τραγούδι μας πια δεν ακούγεται.

*

ΦΥΓΗ

Πτυχή φωτός
μέσα στη νύχτα
άνοιξα την πόρτα
σκυφτός
πλησίασα

Σε είδα να χορεύεις
να κάθεσαι
για μια στιγμή
στο πάτωμα
να σηκώνεσαι
να κάνεις κύκλους
γύρω απ’ το δωμάτιο
κινήσεις ακατάληπτες
στο τέλος
άφησες
κεντημένο
ένα εργόχειρο
ερήμωσης.

*Από τη συλλογή “Το απέναντι κάθισμα”, εκδόσεις Εκάτη, 2020.