Σπύρος Μεϊμάρης, Τρία ποιήματα

Φωτογραφία: real cantu

ΜΙΑ ΠΟΡΕΙΑ

Μια πορεία.
Ένα σκοτάδι που κινείται.
Ανακατάταξη.

Φως εκεί που δεν υπάρχει.
Γνωστή φωνή.
Είσοδος στη λόχμη.

Το σόλο μου.
Φτώχεια και κουρέλια.
Περιήγηση.

Έξω από το παράθυρο.
Ακίνητος.
Συγκεντρωμένος.

Το ταξίδι μου στις παλιές γειτονιές.
Τα φθαρμένα ξεχασμένα κτίρια
την αγάπη μου όλη είχαν.

Εκεί που δεν το περίμενα εμφανίστηκαν.
Δεν είχα τίποτε άλλο να ζητήσω,
είχαν όλα θαυμαστά εκπληρωθεί.

Ήλθαν όλα απρόσκλητα.
Τα βιολιά και οι τρομπέτες
σήκωσαν ψηλά τον ουρανό.

Εκείνη η φωνή που λάτρεψα,
τρύπησε την ψυχή μου.
Έσταξε μέλι μέσα της.

29 Ιανουαρίου 2012

*

ΟΛΕΣ ΟΙ ΜΟΡΦΕΣ

Και όλες οι μορφές που εμφανίζονται μαζί σ’ αυτό το έργο
είναι οι συνειδησιακές μορφές του δικού σου έργου,
με τους δικούς σου ηθοποιούς.

Και τα σκυλιά που γαβγίζουν τα βράδια και θα γαβγίζουν
για πάντα στο δικό σου έργο-είναι
τα σκυλιά της συνείδησής σου.
Είναι η ατέλειωτη νύχτα επί το έργον.

6 Νοεμβρίου 2012.

*

ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΝΩ

Τα καταφέρνω κάπως νομίζω. Έτσι είναι.
Ξέχασα τα παλιά, ακόμη και πριν από ένα λεπτό.
Θυμάμαι μόνο κάτι στιγμές περιούσιες, στολισμένες.
Ο κόσμος έξω είναι ψεύτικος, αυτό βλέπω.
Με βοηθάνε κάτι περίεργα πράγματα.

Καθισμένος στην παλιά μου καρέκλα ονειρεύομαι.
Κοιτάζω γύρω μου και τι βλέπω;
Όλα τόσο φτωχικά από εσώτερη φλόγα.
Πέρασαν τόσα πολλά που είχαν κάτι πάνω τους.
Υπάρχουν όμως και άσχημες στιγμές.

23 Νοεμβρίου 2015

*Από το βιβλίο “Επίλεκτα ποιήματα και άλλα κείμενα (2012-2022), εκδ. Opportuna, Πάτρα 2023.

Leave a comment