ΛΕΞΗ «μοναξιά» ἔπειτα ἀπὸ ἄλλη μιὰ ἀτελείωτη μέρα γεμάτη κούραση καὶ κακουχίες κι ἀμέτρητες ἐπισκέψεις ἀπὸ ἀνθρώπους καὶ κατάμεστη ἀπὸ παράπονα συνειδητοποίησε πὼς ἦρθε ἡ ὥρα νὰ τὰ παρατήσει. Μόλις ἔκατσε στὸ γραφεῖο της καὶ χωρὶς νὰ τὸ σκεφτεῖ καθόλου ἔστειλε τὸ e-mail οἰκειοθελοῦς ἀποχώρησης, (οὔτε ποὺ θυμόταν πόσα χρόνια τὸ εἶχε ἀποθηκευμένο στὸ σκληρὸ δίσκο..), στὴν ἁρμόδια ὑπηρεσία λεξικῶν καὶ ἤπιε ἀνακουφισμένη μιὰ γερὴ γουλιὰ κόκκινου κρασιοῦ γαλλικῆς προελεύσεως.

Τὸ ἑπόμενο πρωί, πρὶν καλὰ καλὰ ξημερώσει, οἱ ἄνθρωποι ἔνιωσαν γιὰ πρώτη φορὰ πραγματικὰ μόνοι ἀλλὰ δὲ μποροῦσαν νὰ τὸ ποῦν πουθενά.

*Πηγή: Πρώτη δημοσίευση.

Δημήτρης Μιχελουδάκης (Ἀθήνα 1983) κατάγεται ἀπὸ τὴν Λευκάδα. Ἔχει συνεργαστεῖ μὲ διάφορα ἔντυπα καὶ ἠλεκτρονικὰ λογοτεχνικὰ περιοδικά. Ἔχει ἐκδώσει τρεῖς ποιητικὲς συλλογὲς (τὶς δύο πρῶτες μὲ τὸ ψευδώνυμο Ε. Μύρων): Γράμμα στὴ μητέρα, (ἐκδ. Ἀρμίδα, 2019), Ὀριοβάτης, (ἐκδ. Ἀρμίδα, 2021) καὶ Συντηρητὴς οὐράνιων τόξων, (ἐκδ. Στίξις, 2022).

**Αναδημοσίευση από εδώ: https://bonsaistoriesflashfiction.wordpress.com/2024/06/25/dimitris-micheloudakis-choris-pyksida/#like-16731