ΤΟ ΠΡΩΙ

Μα πιο πολύ
σ’ αγαπώ όταν ξυπνάς το πρωί
κι αγνοώντας τα χρόνια που πέρασαν
με ρωτάς: “Έχουμε σήμερα σχολείο;”

*

ΤΑΧΑ ΔΗΘΕΝ

Οι παλιοί φίλοι
οι παλιές αγάπες
που μας κάνουν ν’ αλλάζουμε πεζοδρόμιο

για να μην τους πούμε ψέμματα
πως τάχα δήθεν
είμαστε καλά

*

ΟΤΑΝ ΓΥΡΙΣΕ

Χρόνια μακριά απ’ τον τόπο του
κι όταν γύρισε δεν τον ήξερε κανείς
δεν γνώρισε κανέναν

Την άλλη μέρα
έφυγε ξανά να πάει εκεί
που τον πρωτοείπαν ξένο

*

ΑΜΙΛΗΤΗ

Στέκεσαι και με κοιτάς αμίλητη
κάνω ό,τι περνάει απ΄ το χέρι μου
για να σ’ ευχαριστήσω

Μα εσύ εκεί αμετάπειστη
δεν θα γελάσεις ποτέ
σ’ αυτή τη φωτογραφία

*

ΤΣΑΛΑΚΩΜΕΝΟ ΕΙΣΙΤΗΡΙΟ

Τελείωσε το παιχνίδι
αδειάζει το γήπεδο σιγά-σιγά
σβήνει το φως των προβολέων
τσαλακωμένο εισιτήριο στην τσέπη η ζωή

Δεν σου κάνει καρδιά να το πετάξεις
τ’ αφήνεις κι αυτό μες στο συρτάρι

μαζύ με άλλα
μισογραμμένα ποιήματα

*Από το βιβλίο “Η σιωπή της κερκίδας”, εκδόσεις Τύρφη (2021).