Σαν σε καράβι η ελπίδα προφταίνει
τις σκέψεις που αφρίζουν
στης πρύμνης το τελείωμα.

Ο,τι μας κράτησε στου κύματος το χάδι,
ας θυμόμαστε όταν ο μαύρος βυθός μας έλκει κοντά του.

Κάποτε μας ξεχώρισαν απ’ το απρόσωπο πλήθος, άδραξαν τη μοναδικότητά μας, ναι, τότε που αισθανθήκαμε για μια στιγμή σπουδαίοι. Αίσθηση ανάδειξης του μικρού μας εαυτού σε ένα συγχωνευμένο μαζί.