Βάκχες

Άφησε τις λέξεις σου
στις όχθες των δακρύων μου
Ν’ αναδυθούνε νούφαρα κι αστέρια
Κι ο φθόνος των ανθρώπων
Να κοπεί στα δυο
Γιατί από παλιά έχει γραφτεί
~ Απ’ τους ουράνιους εκείνους ~
Να μη φοβούνται οι ποιητές τα φαύλα.

*

Κατά Συνθήκην Λέξεις

Γράφω τις λέξεις που θα μου φέρουν
Ό,τι άφησα στους καιρούς των υακίνθων
Σε κήπους προσευχών
Ή σε γυμνά τοπία ενατένισης
Του νόστου ανενδοίαστες λέξεις γράφω.
Διότι κι η άνοιξη που είπαμε δεν συνετελέσθη
Κι ας ντύθηκαν οι φίλοι τα ρούχα της πυρκαγιάς.
Μόνον τριγμοί
Υποσχέσεις αμυθήτων δακρύων.
Και συ μια πέτρα ή μια σιωπή εκεί.
Μικρή σαν κυκλάμινο Αντιγόνη.

*Σχετικός σύνδεσμος: https://edgeofutopia.blogspot.com/