Τι με έφερε σε αυτή την καταιγίδα;
Τάχα δεν είμαι αρρενωπός
να κοιτάξω κατάβαθα τα σύννεφα
και να διατάξω την διάλυση
ή τάχα τα χρόνια δεν με τύλιξαν με γάζες
και καμία βροχή μέσα μου εισδύει;
Παράξενο είπα και συνέχισα

Ι
Τόσος καπνός ξοδεύτηκε στα υπόγεια
σκέψεις που θρυμματίστηκαν το πρωί
κι η πείνα – αχ αυτή η πείνα
να περιγελάει τους ανώτερους σκοπούς σου
Παράξενο είπα και συνέχισα

ΙΙ
Αργές μέρες φέραν αργές νύχτες
ότι και να κάνεις δεν έχει σημασία
δεν μπορείς να σταματήσεις τα φαινόμενα
και μαθαίνεις αντίθετα με ότι πιστεύεις
πως η απουσία σου δεν σημαίνει τίποτα
Παράξενο είπα και συνέχισα

ΙΙΙ
Τα ψιλά δεν φτάνουν για τσιγάρα
και τα επόμενα δέκα λεπτά
καμιά επιτυχία δεν σε περiμένει
αν καταφέρεις και δεν κλάψεις
δυο μπαμπουίνοι θα χειροκροτήσουν ρυθμικά
την γενναιότητα σου
Τι στο διάoλο πάει να πει αυτό;
Παράξενο είπα και συνέχισα

IV
Είσαι σπουδαίος
μπορείς να τερματίσεις την ζωή σου ότι ώρα θέλεις
ανέλυσες τα σκοτάδια και την φρίκη τους
και κάποιοι είπαν πως αξίζεις καλύτερη τύχη
Τους πίστεψες.
Παράξενο είπα και συνέχισα

V
Ακίνητος ο κόσμος ακίνητος κι εσύ
Θαρρείς πως περπατάς και αναρωτιέσαι
πως θα ξεφύγεις από τον θάνατο
Ανόητε, μονάχα η ίδια η ζωή ρωτά
μονάχα η ζωή αναρωτιέται
ζω-ή;
Παράξενο είπα και συνέχισα.