ΕΓΓΑΣΤΡΙΜΥΘΕΣ ΜΕΡΕΣ

Ο ουρανός καταρρέει, μαζί του καταρρέουν
η νύχτα και η αντίστιξη, ο κήπος σβήνει μέσα
στη σιγαλιά των αστεριών, όλα αιμορραγούν,

σέρνονται από κηδεία σε κηδεία κι από τέντα
σε τέντα χωρίς χάρτινες γιρλάντες, οι δυνάμεις
που είναι κρυμμένες μέσα στους ανθρώπους

κοιμούνται χαζεύοντας τη μουγκή υψίφωνο
του τσίρκου, αδίκως ανοίγω τρύπα στη μνήμη
μου: με ακολουθούν οι εγγαστρίμυθες μέρες

Τήνος, 1 Φεβρουαρίου 2024

*

ΟΙΚΟΠΕΔΑ ΕΝΑΤΕΝΙΣΗΣ

Στην εποχή μας δεν ξέρεις τι είναι αλήθεια και τι
ψέμα, δεν ξέρεις πού χύνεται το πύον και πού το
αίμα, τα σύννεφα αραιώνουν πριν την ώρα τους

όπως γυναίκες που γεννάνε πριν γκαστρωθούν,
μέγας χορηγός της πραγματικότητας το χάος κι
ο αβυσσαλέος χρόνος με πολλά πισωγυρίσματα,

οι άνθρωποι είναι στο πόδι και συνεχώς σε
εμπόλεμη κατάσταση κι όταν θέλουν κάπου να
ξαποστάσουν μπαίνουν σε μπαρ να πιούνε τον

καημό τους, η όψη τους είναι ψυχρή, η κάτοψή
τους ανιαρή, πάντοτε αγρυπνούν σε ξενοδοχεία
με περίεργα ονόματα όπως «Αϋπνία», «Αφασία»,

«Αμνησία», το πρωί που ξυπνάνε τα μάτια τους
είναι πρησμένα, τα όνειρά τους καμένα χωρίς
διάθεση για τίποτε, περνάνε στην αντίπερα

όχθη όπου ανακαλύπτουν πως τα σπασμένα
κομμάτια της συμφοράς έχουν εξαγοράσει με
αντιπαροχή όλα τα οικόπεδα της ενατένισης

Τήνος, 1 Φεβρουαρίου 2024