14.
(όταν πονάς όλος ο κόσμος είναι δαγκωμένος στο σχήμα της οδύνης)

ξέμπαρκος με χειροποίητη μοναξιά
οδηγώ το φαντασιοπλάνο μου
στη φάμπρικα του τίποτα

έμαθα να μετράω με τα δάχτυλα της καρδιάς
οι βαλβίδες μου έφτυσαν την περόνη

15.
θελω να μείνω

αγριόχορτο

πάνω στον φράκτη

-μια αναρθρη κραυγή ανέμου

να μην καταλήξω στο θερμοκήπιο
να με ταΐζουν λίπασμα και κοπριά

       οι φύλακες

16.
χειμώνας τροφή φιδιού ωστόσο
στη μυρωδιά του τυπωμένου χαρτιού
μια παράκτια ζωή
χωρίς θύελλες χωρίς ορισμένους ορίζοντες
χωρίς ανηφοριά της θλίψης χωρίς εμένα
πενθωντας με ανθίζω

*Από τη συλλογή “Οριοβάτης”, εκδ. Αρμίδα, 2021, υπό το όνομα Ε. Μύρων.