Η ΠΡΑΓΜΑΤΩΣΗ

Σε μονοπάτι φυλλοστόλιστο
σταθήκαμε ένα δείλι
πουλάκια κελαηδούσαν
πένθιμο τραγούδι
–καλωσόρισμα
μιας άγουρης, ακόμη, αγάπης.

Σταθήκαμε
πλέκοντας τα τρίκλωνα δάχτυλά μας
κάτω απ’ της σελήνης
τ’ ολόχρυσο υφαντό.

Γονυπετείς,
«χάρισέ μας μαρμάρινο φως»
κι αμέσως
σμίξαμε τα μάτια.

Οι ήλιοι σου
μ’ όλο μέσα τους το καλοκαίρι
αχτιδοβόλησαν στον συννεφιασμένο μ’ ουρανό
άναψαν φλογίτσες στις φωλιές μου
φλογίτσες άκακες.

Σταθήκαμε ένα δείλι
σε μονοπάτι φυλλοστόλιστο
το δέντρο κι οι καρποί του
σταθήκαμε κι αγαπηθήκαμε.

*

ΣΕΜΝΗ ΠΡΟΣΠΟΙΗΣΗ

Κόρες χαλαζοστόλιστες
ακολουθούν το δρομολόγιο πιστά.
Τι κι αν θολή φαντάζει η πλάση;
Τι κι αν δεν έχουν κορμί να τους σταθεί;
Το δρομολόγιο ορίζει να μη χαθεί στιγμή
κι όλο παραμερίζουν τις σταγόνες
κι αδημονούν το δείλι να τις φτάσει.

Σε μια πλάνη κατοικούν
τη σκοτεινιά ποτίζουν
σαν παύουν η μια την άλλη να κοιτούν
συλλογίζονται ν’ ανθίζουν.

Αχρείαστες, τάχα
σαν η σελήνη ανάψει
με τα βλέφαρα θα σκεπαστούν
κι αλόγιστα θα προσποιηθούν
πως το δάκρυ δεν θα στάξει.

*Από τη συλλογή «Το άγγιγμα της Λίλιθ», ΑΩ Εκδόσεις, Μάρτιος 2022.