Ο πρώτος μου έρωτας πόζαρε
στο κεντρικό σαλόνι του Seventeen2,
τα ιριδίζοντα γαλάζια σαν το οπάλιο3
μάτια της εξαϋλώνονταν
μες στην άφατη ομορφιά των δακρύων της,
που θα μπορούσα να τα γλύψω,
όταν κυλούσαν μαύρα στα μάγουλά της
χρωματισμένα απ’ το χρώμα της μάσκαρας4,
σαν το πρώτο στάδιο άσκησης
ενός γιατρού που εκπαιδεύεται
στο να παρηγορεί τις γυναίκες,
στο γραφείο σκορπισμένα τα περιοδικά
που ξεχειλίζουν από τις διαφημίσεις
για τα καινούργια αντικαταθλιπτικά,
τα μοντέλα τους όμορφα σαν τα κορίτσια
της διπλανής πορτας5,
που ποζάρουν στα κεντρικά σαλόνια της λύπης,
αποπλανώντας με
για να συνταγογραφήσω
τα πατενταρισμένα χάπια
που σχεδιάστηκαν για να φωτίσουν
τα χαμόγελα στις φωτογραφίες των κοριτσιών,
αλλά το μόνο που κατορθώνουν είναι να γίνονται
τα ‘‘μετά’’ πιο λυπημένα από τα ‘’πριν’’6,
η ευτυχία τους σκηνοθετήθηκε
στον απόηχο των πορνό και σχεδιάστηκε
έτσι ώστε να με κάνει να νοιώθω
τη δύναμη ενός ήρωα
με τα διπλώματά μου κρεμασμένα στον τοίχο
να φουσκώνουν τη φαντασία μου
σαν να ’ναι δόσεις από τις φωτογραφίες των όμορφων
κοριτσιών στα περιοδικά
που έκρυψα σε κουτιά πριν από πολλά χρόνια,
τώρα πια όταν τα αθώα μάτια τους
διασταυρώνονται με τα δικά μου
καθώς σηκώνω το σκονισμένο καπάκι των κουτιών,
και φέρνω πίσω στη μνήμη μου κάθε μάθημα που έμαθα,
αναλογίζομαι αν έμαθα και ποτέ τίποτα.

Σημειώσεις:

1. ”Centerfolds of Sadness”. ”Centerfolds”, είναι οι δίφυλλες κεντρικές σελίδες των ‘‘σαλονιών’’ των περιοδικών. Ο τίτλος του ποιήματος αποδίδει την απατηλή εικόνα των χαμογελαστών όμορφων κοριτσιών στις φωτογραφίες τους στα περιοδικά με κοινό τις Αμερικάνες έφηβες όπως το ”Seventeen”, και για το λόγο αυτό προσθέτει τον επιρρηματικό προσδιορισμό sadness αλλά κυρίως εστιάζει λόγω της ιδιότητας τού ψυχιάτρου–ποιητή, με την ευκαιρία της εφηβικής του ανάμνησης, στις διαφημίσεις των αντικαταθλιπτικών στα επιστημονικά περιοδικά που είναι ένα από τα όπλα των παγκοσμιοποιημένων εταιρειών της παράγωγης και διαφήμισης των αντικαταθλιπτικών με σκοπό την παραπλάνηση των ψυχιάτρων για να συνυπογραφούν υπέρμετρα και αδικαιολόγητα.
2. Seventeen, (Δεκαεφτά). Είναι ο τίτλος ενός αμερικανικού περιοδικού. Ο στόχος του υπήρξε το αναγνωστικό κοινό των Αμερικανίδων εφήβων 13–19 ετών. Ο σκοπός της έκδοσης ήταν να εμπνεύσει τις έφηβες να στραφούν στο χώρο του μόντελινγκ. Αργότερα άλλαξε το στόχο του σε στυλ μόδας και ρομαντισμού ώστε να προωθήσει την αυτοπεποίθηση στις έφηβες.
   Η διάσημη μετέπειτα ποιήτρια Sylvia Plath στην εφηβεία της υπέβαλε σχεδόν πενήντα κομμάτια στο Seventeen πριν γίνει αποδεκτό και δημοσιευτεί το πρώτο της μικρό διήγημα τον Αύγουστο του 1950 με τον τίτλο ”And Summer Will Not Come Again”.
3. Γνωστός πολύτιμος λίθος από την αρχαιότητα. Το ευγενής οπάλιο εμφανίζει παιχνίδισμα χρωμάτων (ιριδισμό) που προκαλούνται από τις λάμψεις χρωμάτων ποικιλίας κόκκινου, πορτοκαλί, πράσινου και κυανού.

4. Η μάσκαρα είναι καλλυντική ουσία για να σκουρύνει, να επιμηκύνει, να κυρτώσει, να χρωματίσει και να πυκνώσει τις βλεφαρίδες. Χρησιμοποιείται με βούρτσα που έχει τη βάση της σε ράβδο. Η πιο κοινή της μορφή είναι υγρό σε ένα σωληνάριο. Η μάσκαρα χρησιμοποιείται από τις γυναίκες σε καθημερινή βάση σε όλο τον κόσμο.
5. Girl next door… (το κορίτσι της διπλανής πόρτας), είναι όρος που χρησιμοποιείται για το θηλυκό αρχέτυπο στην αισθητική της μόδας το οποίο δηλώνει ένα κορίτσι ή μια γυναίκα που εμφανίζει όλα τα παραδοσιακά αμερικανικά χαρακτηριστικά που εμπεριέχουν τη φυσικότητα, την αγνότητα, την απλότητα και τη χάρη.
6. […] τα ”μετά” πιο λυπημένα από τα ‘’πριν”… Ο ποιητής με αυτόν τον στίχο του θα μπορούσε να αναφέρεται στις αποτυχίες της καριέρας των φιλόδοξων εφήβων όμορφων κοριτσιών να εισέλθουν επιτυχώς στον γυαλιστερό κόσμο του μόντελινγκ και να καταλήγουν στα αζήτητα ή σε άλλους δρόμους της βιομηχανίας του πορνό, αλλά κατά τη γνώμη μου, μια και προσθέτει τα εισαγωγικά στο ‘‘μετά’’ και στο ‘’πριν’’, είναι δυνατό να αναφέρεται και γενικά στη σεξουαλική πράξη ακολουθώντας τη ρήση: ”Όλα τα ζώα είναι λυπημένα μετά την ερωτική πράξη εκτός από τη γυναίκα και τον κόκορα”, του Έλληνα γιατρού Κλαύδιου Γαληνού, 131-201 μ. χ. και το απόφθεγμα του φιλοσόφου Μπαρούχ Σπινόζα στο σύγγραμμά του ”Tractatus de Intellectus Emendatione” (Πραγματεία για τη διόρθωση του νου), ο οποίος έγραψε: “Όσο για την αισθησιακή απόλαυση, το μυαλό είναι τόσο κολλημένο σε αυτή, σαν να είναι κάτι καλό και πρόκειται να το ειρηνεύσει, γι’ αυτό και εμποδίζεται στο να σκέφτεται οτιδήποτε άλλο.
   Αλλά μετά αφού περάσει η αισθησιακή απόλαυση, ακολουθεί η μέγιστη λύπη…”.
   *Μετάφραση: Μίλτος Αρβανιτάκης.