Παύλος Γερένης (Pavlos Jerenis), Εισαγωγή στην Κατάλυση της Μορφής 

1

Τα σπίτια που υπήρχαν φύγανε
και βυθίστηκαν μέσα στη μνήμη στη σκηνή και στα πρό-
σωπά της.
Το λάδι που κοιτούσαμε χείμαρρος να κυλά και όσμιζόμα-
σταν μια ηδονή
το μετράμε με τους ζυγούς των φαρμακών σταγόνες.

Τα σπίτια που δεν χτίσαμε φύγαν.
Λες τώρα δεν μένει λύση άλλη
απόφαση ή πρόφαση ή άρση ή θέση.
Τώρα πού τα σπίτια έφυγαν — τότε μας φιλοξένησαν
δεν μένει άλλη λύση:
θα ανοίξω την πόρτα που σιγά σιγά
—χτίστης ο καιρός καλός και χαράκτης—
φόρεσε το ύφος του ναού των Μalatesta
με τα μάρμαρα τα χρωματιστά τα κοχύλια
τα κάνιστρα με τα φρούτα με τις ανάγλυφες του Αgostino
di Duccio
και τον εσταυρωμένο του Giotto που μας άφησε στο πέρα-
σμα του
—εδώ που χάσαν τη ζωή τους μερικοί Ελληνες—
και στα υψηλά περιστύλια προθήκες τα κόκαλα του Πλή-
θωνα του Γεμιστού. Ένα μοναστήρι μοναχών Φραγκισκανων πριν ο Leon Bat-
tista Alberti αναλάβει την ανοικοδόμηση.
Οι μηχανές του ολέθρου —βέβαια— ιεροσύλησαν στην οροφή
του θριάμβου της αγάπης του Sigismondo Pandolfo Mala-
testa και της Ιsotta
και στις ψυχές των Ελλήνων μερικών Ελλήνων
μερικών ανθρώπων.

2

H λευκόστηθη φόρεσε το μανδύα της αβύσσου.
H λευκόστηθος και λευκώλενος αυγή των ονείρων.
Οι κλώνοι των άδυτων αστερισμών στάζουν τα τριμμένα
ροδόφυλλα στην όραση και στην αναπνοή των ακροατών
και θεατών του συμποσίου του Ήλιογάβαλου
ο ήλιος διηγείται το μύθο του αέναου φωτός στους από δρε-
πανηφόρα άρματα ξεκοιλιασμένους νυχτοβάτες.

3

Ο ύπνος τα τείχη ύψωσε της μοναξιάς του
και η πολιτεία του αγάπες βυθισμένες στο διάστημα της
Ατλαντίδας
και η οικονομία του άνθη με παράξενα ονόματα
Αnisia Αnisita
σημεία γραμμένα στην απουσία με τη γύρη των στημόνων
που περιμένει με αγωνία τον κήρυκα να γονιμοποιηθεί — ας
είναι
ποιος θα μπορέσει να πει τα ίδια παραμύθια πριν τα μάτια
του αδειάσουν από φως
και η λαμπαδηφόρος πνοή του —κομήτης— τον ουρανό χα-
ράξει
πόσα βλέμματα θα χαϊδέψουν την πύρινη χήτη του πριν θε-
σμοποιηθεί στο άδυτο κενό
και τα παιδιά του, θα εύχονταν, να ανθίσουν παπαρούνες κά-
θε καιρό στης Άνοιξης το σώμα
και από εκεί κάθε καιρό να αποχαιρετιούνται.

*”Εισαγωγή στην Κατάλυση της Μορφής”, εκδ. “Γνώση”, 1981.

Leave a comment