ΓΙΑ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΙΣΜΟ

Περπατάω πάνω στο νερό
μου το έμαθε ένας από τους νεκρούς μου
δεν έχει τόση πλάκα να περπατάς το νερό
εγώ ήθελα να μου μάθει να περνάω μέσα από τους τοίχους
Η μαμά με ταΐζει πέτρες να με βυθίσει
φοβάται μη με δει ο δάσκαλος
μη μου ανοίξει τα χέρια και μου βάλει ένα καρφάκι εδώ, ένα καρφάκι εκεί
μη με κρεμάσει σε όλες τις αίθουσες του σχολείου πάνω από τον πίνακα
και γίνουμε τίποτα ρεζίλι

*

ΣΤΟ ΠΑΤΡΙΚΟ ΜΟΥ

Τα όρνια που μαζεύτηκαν στο μπαλκόνι
ακονίζουν τα ράμφη και τα νύχια τους στα κάγκελα
-θα σκουριάσετε καλέ και ποιον θα φοβόμαστε αν πάθετε κάτι-
Εμάς περιμένουν πότε θα βγούμε να μας κατασπαράξουν
θέλουν το συκώτι, την καρωτίδα μου, τα οπτικά νεύρα και τις κελιτορίδες μας
Δεν ξέρουν ότι εμείς δεν θα τους κάνουμε τη χάρη
Δεν ξέρουν ότι εμείς μπορούμε να αντέξουμε εδώ μέσα κλεισμένες
τρώγοντας η μια την άλλη

*

ΧΡΗΣΜΟΣ

Αυτή η ρωγμή που ξεκινάει απ’ το ταβάνι και τελειώνει στην κοιλιά μου
δεν υπάρχει πια
λέω α μπε μπα μπλομ και δεν πονάει
Στο μικρό κορίτσι που είδε τα εντόσθιά μου λέω του κείθε μπλομ
και δεν νομίζω να τη νοιάζει
Της κρύβω τι σημαίνει μπλιμ μπλομ
δεν είναι σίγουρη αν μπορεί να το αντέξει
Δεν την ταΐζω από το στήθος μου μη δοκιμάσει άνθρωπο
και αρχίσει να γράφει τίποτα ποιήματα

*Από τη συλλογή “μικρές κανίβαλες”, εκδ. Μανδραγόρας, Αθήνα, 2022.