Ένα συνεργείο της κρατικής
τηλεόρασης κόβει βόλτες
στην πλαζ της λίμνης Βανζέε.

Τα μικρόφωνα προτεταμένα,
η κάμερα ανοιχτή.

Θα πηγαίνατε
στην Ελλάδα
για διακοπές;

Ποτέ των ποτών, λένε δεκαοχτώ
ημίγυμνοι λουόμενοι.
Δεν φτάνει που είναι
παλιοαπατεώνες και παράσιτα,
τους στηρίζουμε και οικονομικά
από πάνω. Όχι, ούτε να το σκέφτεστε.
Δεν θα πηγαίναμε ποτέ για διακοπές
στην Ελλάδα, εκτός κι αν ήταν τζάμπα
τα αεροπορικά, η διαμονή και
η διατροφή. Αυτό θα ήταν το δίκαιο.

Πέντε ξύνουν τ’ αρχίδια τους
και σηκώνουν αδιάφορα τους ώμους.

Δεκαεννέα λουόμενοι θα πήγαιναν
οποτεδήποτε στην Ελλάδα
για διακοπές. Σήμερα
περισσότερο από ποτέ. Δεν
θα πρέπει να συγχέουμε
τον απλό λαό, τους καθημερινούς
ανθρώπους, με τους άπληστους
τραπεζίτες και τους ανίκανους
πολιτικούς.

Το επόμενο βράδυ η Άνε Βιλ
παρουσιάζει στην εκπομπή της
ένα σύντομο βιντεάκι.

Ένα συνεργείο της κρατικής
τηλεόρασης κόβει βόλτες
στην πλαζ της λίμνης Βανζέε.

Τα μικρόφωνα προτεταμένα,
η κάμερα ανοιχτή.

Θα πηγαίνατε
στην Ελλάδα
για διακοπές;

Ποτέ των ποτών, λένε δεκαοχτώ
ημίγυμνοι λουόμενοι.
Δεν φτάνει που είναι
παλιοαπατεώνες και παράσιτα,
τους στηρίζουμε και οικονομικά
από πάνω. Όχι, ούτε να το σκέφτεστε.
Δεν θα πηγαίναμε ποτέ για διακοπές
στην Ελλάδα, εκτός κι αν ήταν τζάμπα
τα αεροπορικά, η διαμονή και
η διατροφή. Αυτό θα ήταν το δίκαιο.

Η Άνε Βιλ κοιτάζει
την ομήγυρη.

Ο Έλληνας καλεσμένος
κάτι τραυλίζει.

Ο ευρωσκεπτικιστής χαμογελά.

Ο υπέρμαχος του
αποκλεισμού όλων
των χωρών παράσιτων
απ’ την ευρωζώνη
απαιτεί την ένταξη
της Ελλάδας στη
βόρεια Αφρική.

Το κοινό χειροκροτά.

***

Στα χαρακώματα της καταγάλανης θάλασσας από μπετόν

Ο διοργανωτής της πρόσφατης
λογοτεχνικής βραδιάς μού έδωσε
τριάντα ευρώ, μπήκα λοιπόν στο μετρό
και για να ξοδέψω τα χρήματα άρχισα
να πηγαίνω πέρα δώθε και ύστερα ένιωσα
το στομάχι μου να γουργουρίζει
και κατέβηκα κάπου στο ενδιάμεσο
και τέσσερις ή πέντε γωνίες αργότερα
είδα την εξής πινακίδα:

Φαγητό σαν της μαμάς

Μπήκα στο μαγαζί και είδα μια
γκριζομάλλα με καταγάλανη ποδιά
να στέκεται μόνη της πίσω απ’ τον πάγκο
και παρήγγειλα μπιζελόσουπα.

«Σερβίρεται με χοιρινό κρέας», είπε αυτή.
Εγώ δεν είπα τίποτα και κείνη με κοίταξε
απ’ την κορυφή ως τα νύχια.
«Είστε Μωαμεθανός, έτσι δεν είναι;»
«Όχι», είπα εγώ.
«Θέλετε μεγάλη ή μικρή μερίδα;»
«Σήμερα έκανα αίτηση για τη γερμανική υπηκοότητα
είπα.
Κι αυτή είπε:
«Η μπιζελόσουπα μάς έχει τελειώσει».

*Τα ποιήματα αυτά προέρχονται από το φυλλάδιο με ποιήματα του Γερμανού Jannis Poptrandov, με τίτλο “η Ευρώπη μυρίζει τελειότητα”, που τυπώθηκε και κυκλοφόρησε με τη γενική ευθύνη του περιοδικού (-ποιητικού σκεύους) “Τεφλόν”. Για τον Jannis Poptrandov δημοσιεύτηκε αφιέρωμα στο “Τεφλόν” (τεύχος 13. Καλοκαίρι-Φθινόπωρο 2015) σε μετάφραση Jazra Khaleed (σελ 32-51).