Αλέξης Αντωνόπουλος, Δύο ποιήματα

Καστανά

​Καστανά.
Ούτε κάποια απόχρωση του πράσινου
ούτε καν κάποια του μπλε.
Καστανά.

Γαμώτο αυτά τα μάτια.
Γαμώτο αυτά τα μάτια.

Καστανά· απλώς καστανά· και
δεν χρειάζονταν καν χρώμα.

***

Ψυχή Ντυμένη

Ούτε μία σπιθαμή ξεχασμένη:

Τα μαλλιά μου ήταν λουσμένα.

Τα μάτια μου δεν είχαν τσίμπλες.

Τα ρούχα μου: Σοβαρά και καθαρά. 
 


Μα ένα κοριτσάκι 

περπατούσε με τον μπαμπά του.
 


Με κοίταξε στα μάτια. Και είδε τα πάντα. 

Χριστέ μου. Συγνώμη. 

Είδε τα πάντα. 

*Περισσότερα: http://www.alexantonopoulos.com

Leave a comment