Τα φτωχικά υπάρχοντα ξεπουλήσαμε
σε αγοραστές πλανόδιους
το εικονοστάσι της γιαγιάς
μαζί με τα κιτρινισμένα στέψανα
το σκουριασμένο όπλο του παππού
μαζί με το παράσημο ανδρείας
ένα σερβίτσιο πιάτων με μονόγραμμα
ξεχασμένο στο ντουλάπι
ένα μενταγιόν παρελθούσης εποχής
άγνωστης προέλευσης και αξίας
το ξύλινο ψυγείο του πάγου
με τη μεταλλική κάνουλα
την κουζίνα του γκαζιού
μαζί με την άδεια φιάλη υγραερίου
το ραδιόφωνο παγκοσμίου λήψεως
με τη βελόνα που μπέρδευε τους σταθμούς
και το εντυπωσιακό κύπελλο με το δίπλωμα
ενθύμιο σχολικών αγώνων

ευθύς ανανεώσαμε το νοικοκυριό μας
με σύγχρονες ηλεκτρικές συσκευές
και αντικολλητικά μαγειρικά σκεύη
αργότερα με οικονομίες αγοράσαμε
τηλεόραση και πλυντήριο ρούχων
ένα ηχοσύστημα τελευταίας τεχνολογίας
πιο μετά ένα πλυντήριο πιάτων
και, ασφαλώς, επιτραπέζιο υπολογιστή

είμαστε πιστοί ακόλουθοι
της εξέλιξης του πολιτισμού

όμως πάντα κάτι μας λείπει
πάντα στρέψουμε νοσταλγικό το βλέμμα
στο παρελθόν
στο πηγάδι των αναμνήσεων
με μια απροσδιόριστη ενοχή
τι δώσαμε, τι πήραμε, τι σώσαμε…

από τη λαίλαπα έχουν επιβιώσει
δυο γλάστρες με γεράνια
ένας βασιλικός και μια αρμπαρόριζα
μαζί με το γανωμένο τηγάνι
για τους λαχταριστούς αψράτους κεφτέδες
και το παλιό ολοστρόγγυλο ταψί
— ίδιο φεγγάρι αυγουστιάτικο —
για το κυριακάτικο ψητό
στο φούρνο της γειτονιάς
να μας θυμίζουν κάπου κάπου
τις ευωδιές μιας ζωής
που ποτέ δε μας απαρνήθηκαν.

*Από τη συλλογή “Θρ…ίαμβοι και απώλειες”, εκδ, Απόπειρα, 2018.