Λίνα Βαταντζή, Ενώπιον

Δεν στάθηκα γυμνή –
Ήμουν ντυμένη ζωή
εμπειρίες το ένδυμα
ζωγραφισμένο με
χαρά και λύπη.

Γυμνή ήταν η ψυχή –
Παράθυρο ανοικτό
στο ψύχος
πέταλα ευαίσθητα στο
θρόισμα του αέρα.

Δεν μπορώ να σταθώ-
Είμαι γυμνή ντυμένη
τραύματα
καθρέφτες είμαστε
πληγές του χρόνου.

Leave a comment