Αιμορραγώντας οι λέξεις

Περνούν τα χρόνια
κι όλο τις λέξεις σκέφτομαι
που όλο λυγίζουν

αδύναμες πια
ν’ αντέξουν το βάρος των λυγμών
τ’ ανεπίδοτα πλαντάγματά τους.

Κι όλο τις βλέπω να αιμορραγούν
σ’ ορύγματα και σκάμματα
ν’ αφουγκραστούν παλεύοντας πόθους παλιούς
κι ακοίμητους

μαζί τους τραβώντας
με δάχτυλα σπασμένα
τους πιο απελπισμένους.

***

Οι μοναξιές

Νύχτα με τα μαβιά νερά
και βγαίνουν σεργιάνι οι μοναξιές

μετρούν δεκάρες για να βγάλουν τη βδομάδα
καταναλώνουν λίτρα κονιάκ
αρειμανίως καπνίζουν
βολεύουν την πείνα τους με φαστ φουντ
κοιμούνται στους δρόμους
οδύρονται

πνίγονται στις φωναχτές σιωπές της ησυχίας.