8.

Τα μάτια της
αποκεντρωμένα
ίπτανται εικονικά.
Δυσπνοϊκό, το πρόσωπο
οξύ και αφαγία
η οσμή του.

Εμετική.

Το άγγιγμα
βραχυκύκλωμα
κινήσεων, τανάλια.

Το στήθος της.

Μαύρο.

Στέκει όρθιο
τεράστιο και σκληρό
παραγεμισμένο πέτρες, καβούρια και θάνατο.

Δεν είναι στήθος αυτό
ο διάβολος είναι.

9.

Πρόσωπο ωχρό.
Το σώμα
κουβάρι.
Η πλάτη μου αναβλύζει
ιδρώτα
από τον σβέρκο
στον κόκκυγα.
Τα δάχτυλα
στριμώχνονται
χωμένα
κάτω απ’ τα πλευρά μου.
Ρουθούνια
ορθάνοιχτα.

Μπρος-πίσω το σώμα μου.
Το στόμα μουγγανίζει.
Μμμμμ
Γμμμμ

Δίχως μυοχάλαση
χειρουργώ.
Μυρίζει καμένο δέρμα
αχνίζει λίπος
η διαθερμία.
Μια πέτρα από χολή
μια αιμάτινη στάμπα
στο πράσινο σεντόνι.

Εγώ καπνίζω
εσύ μονολογείς

“Πέτρα
απλή πέτρα
είναι”.

*Απο τη συλλογή “η απουσιολόγος”, εκδόσεις Θράκα, 2016.