i. Η αξία της ποίησης

Κάποτε, αναρωτιέσαι, τι νόημα
έχει να γράφεις ποιήματα, σε αράδες μετρημένες
να επικεντρώνεσαι στη μνήμη και στη βιογραφία
όταν στους δρόμους βασιλεύει ο πόνος
κι η πλατεία είναι δίχως περιστέρια.
Δεν είναι μια μάταιη εμμονή αυτό το καταναγκαστικό
έργο του να εξηγήσεις μια ζωή, τη δική σου,
ενώ οι άλλοι πεθαίνουν ή υποφέρουν
στην απέραντη ενδοχώρα της αδικίας;
Σκέψου ότι αν αυτά τα πράγματα σ’ απασχολούν
και ο ξένος πόνος δεν σου είναι
αδιάφορος, είναι κάτι που οφείλεται στην ποίηση:
να επιδιώκεις την ομορφιά με ρυθμό και λέξεις
-ότι αυτό είναι ένα ποίημα-
δεν θα τακτοποιήσει μια ζωή σκληρή και αμείλικτη,
αλλά εσένα σε κάνει καλό, θλιμμένο και μυστηριώδη,
τρεις αξίες που αν σ’ αυτές εστιάσεις
γεννιούνται απ’ την εξοικείωση σου με την ομορφιά.
Γι’ αυτό μην το αφήνεις, επίμενε,
χάραξε τη λαβωματιά απ το φως κάποιων στίχων
που μιλούν για σένα και τους οποίους…