ωραίες βλέψεις

Να είναι νύχτα
με καμένες τις λάμπες των εθνικών οδών.
Ο ηλεκτρολόγος της πόλης να ξεκουράζει τα δάχτυλά του
κι εγώ
να πάρω την ξύλινη σκάλα του απέναντι διαμερίσματος
ν’ ανέβω
να βιδώσω το φεγγάρι σε πανσέληνο,

κι είχα τα δάχτυλα
μουσκίδι στο πιοτό.

***

ο κήπος με τα λάθη

Είχε φυτρώσει μες στο σπίτι του
ο κήπος με τα λάθη·
ώσπου μια μέρα,
πήρε το μεγάλο κλαδευτήρι
«δεν πάει άλλο», είπε
και βάλθηκε να κόβει
τ’ αγριόχορτα.

Όταν τελείωσε,
γύρισε να κοιτάξει·

μα από παντού
έμπαινε
κίτρινη
η έρημος.

***

παρεξήγηση

Ξεβιδώνω τα μάτια.
Τ’ αφήνω στο τραπέζι.

Τραμπούκοι αχινοί
περνούν τη νύχτα μες στις κόγχες μου.

Αν κάνεις πως κοιτάζεις,
το πέλμα σου ζαρώνει,
αναβάλλει βήματα,
μετεωρίζεται,
δεν περπατά.

Άκυρη απόψε η βόλτα στη ζωή.

Κι αν κλαίω συχνά
φταίει το βλέμμα.
Που νοστάλγησε αλάτι.

***

μετωπική με ωροδείκτες

Ατυχώ·
συντάσσεται με ώρα απογεύματος.

Μετά ακούς το ασθενοφόρο.
Οι εκαβίτες του ύπνου
σε μεταφέρουν,
όμως εσύ δε θες.
Μισός, αρνείσαι.

Πρωί
κι η δεξιά μόνο πλευρά σου
πλαγιάζει στο κρεβάτι.
Ανοίγεις την ντουλάπα,
φοράς την αριστερή
και φεύγεις για δουλειά.

*Από τη συλλογή “το λάθος ποίημα”, Εκδόσεις Μελάνι, Μάρτιος 2012.