Νηπενθές

Να ‘χουμε, λες παράφορα, πεθάνει
Αλλά η ψυχή να νοσταλγεί
κι επιστροφές να κάνει

Στα όνειρα όσων μας θυμούνται
Όταν στης νύχτας το προσκέφαλο
Κοιμούνται…

***

Πολυτεχνείο

Οθόνη πάλι ασπρόμαυρη –
χάλασαν τη μικροφωνική στη Φαραντούρη.
Το απόγευμα οι νεκροί κάτι μουρμούρισαν
μα τα τραγούδια – μέρα επετείου
σκέπασαν τη φωνή τους
και τα λουλούδια ανελέητα
τους έπνιξαν.

***

Πρωινό

Γράφεται κάπως έτσι η Ιστορία
Εσύ όμως θες να βαυκαλίζεσαι
Προσηλωμένος στην αφετηρία
Ενώ ήδη εντός σου τερματίζεσαι.

***

Βιο-γραφικό

Γεννηθήκαμε.
Περίπου αφελώς…
ενηλικιωθήκαμε.
Πέρασαν κι άλλα χρόνια-
προσγειωθήκαμε.
Ατάιστα σκυλιά
έμειναν πίσω μας
οι ουτοπίες.

Ναι, ασφαλώς!
Έχει μια κάποια γνώση
η απόγνωση.

***

Διασταύρωση

Μέχρι το 2050
αισίως θα ‘χουμε γίνει
αγχωμένοι πακετάδες
μπουγατσάδες
υπάλληλοι κομμωτηρίου
μασάζ κατ΄ οίκον
και παντός είδους σέρβις.
Θα ‘χουμε διευρύνει
τους ορίζοντές μας:
Πωλητές διανομείς φυλλαδίων
και εργολάβοι τελετών.

***

Απενεργο-ποίηση

Στην πιο κρίσιμη μοναξιά
“Η μπαταρία σας είναι χαμηλή”
Μωρό πρόσφυγας ο χρόνος
παγώνει
Αλλά φωνή καμιά
Από το σιδερόφρακτο παράθυρο.

*Από τη συλλογή “Περίπολος για τους εναπομείναντες”, Εκδόσεις 24 Γράμματα, Θεσσαλονίκη, 2016.