ΟΔΟΣ ΤΡΙΩΝ ΝΑΥΑΡΧΩΝ

αυτό το μελαγχολικό κορίτσι που βαδίζει
πάνω στις ασφάλτινες κοίτες των αστικών φαραγγιών
σημαδεμένη από έρωτες ατάκτως
τετριμμένους
μπλεγμένη στα γενικά αδιέξοδα
μιας γενικής αφασίας
είναι η πατρίδα μας

στα χαϊμαλιά της σέρνει
τα απομεινάρια της παλίρροιας
και το ναυάγιο βλέμμα του Άμλετ
την ακολουθεί
ώσπου να γίνει πάλι νεκρή — στιγμή
στο αδιαχώριστο του χρόνου καρναβάλι

για ό,τι ακόμα εξαγγέλλεται
θα αρκεστούμε στη σιωπή
αφού το κορίτσι αυτό
είναι το μόνο που απομένει

***

ΠΑΡΑΔΡΟΜΗ

το στενό
που οδηγούσε τη φαντασία μας
στο σπίτι με το κόκκινο το φως
έγινε τώρα πεζόδρομος εμπορικός
γεμάτος καφέ και καταστήματα
καριέρες, πόζες και σαχλά ενσταντανέ

και μας αφήσανε τον έρωτα αμανάτι
να παίζει σα φάλτσα νότα, ντεμοντέ

αυτό θα πει: επικρατήσανε
σα ζόμπι
οι μπλαζέ

***

ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ

να πνίγεσαι απ’ τον ήλιο,
να μουρμουράς
σαν τα τζιτζίκια
τον καημό του καλοκαιριού
ντάλα μεσημέρι•

ύστερα
να ενώνεις δύο φέτες καρπούζι
αντικριστά και
ιδού να φτιάχνεις μία ωραία πανσέληνο

μένει τώρα
κάποιος θαρραλέος
να την κρεμάσει το βράδυ
μπουγάδα στην ταράτσα

*Από τη συλλογή ‘Αστικά λήμματα”, Εκδόσεις Anima Libri, Πάτρα 2017.