Με λένε Αλίκη και είμαι καλά.
Κάθε πρωί ξυπνώ με χαρά,
παίρνω μία ασπιρίνη
για το αφόρητο ράγισμα
που μου χωρίζει το κρανίο σε ημισφαίρια.
(Το άλλο όνομά μου είναι Χάμπτυ Ντάμπτυ
και όλοι οι άνθρωποι του βασιλιά
παλεύουν να με συναρμολογήσουν
από εκείνο το φοβερό πέσιμο απ’ τον φράχτη)
μένω μουγκή για χρόνια,
τα σαράντα αδέλφια μου νεκρά.
Με τσουκνίδες τους έπλεξα πουκάμισα
για να μην μεταμορφώνονται
τις νύχτες σε κηλίδες.