Ηρεμία
— όχι αδράνεια, ηρεμία.
Μετά από τόση ανησυχία και στριφογυρίσματα στο κρεβάτι
σχεδόν γαλήνιο είναι αυτό το πρωινό
έχει κάτι από το φως της γαλήνης
να σε ακούω να αλλάζεις θέση στο κρεβάτι
και ο ήχος από τα σκεπάσματα είναι η ωραιότερη μουσική.
Μπορεί να ακούγομαι υπερβολική, αλλά τι σημασία έχει;
Είχα καιρό να γράψω… από χαρά.

6.11.05

—

Οι ορμονικές διαταραχές
επηρεάζουν σημαντικά τα πλυντήρια ρούχων
και τις μελωδίες των μουσικών.
Κανένας διαχωρισμός καμία θλίψη
για τις ώρες που χάθηκαν
ανέγγιχτες
ανέπαφες
από την απόλυτα ιδιωτική ονειρόσκονη.
Κάτι σαν δικαίωμα…

24.1.06

—

Δημιουργική μανία, εκείνη που αφήνει η πηγή πίσω της.
Εκτόνωση, ίσως και διέξοδος
για τα ανείπωτα σ’ αγαπώ ή τις ακροβασίες του νου.
Σκοτάδι.
Τα μυστικά φιλιά παίρνουν το δρόμο που τους γνέφω.
Πού πηγαίνουμε;

Κάποτε έρχεται η ώρα
να συμφιλιωθείς με τη φθαρτή σου φύση.
Ένα ρομαντικό τίποτα.

Χάραζα
εύθραυστες μολυβένιες γραμμές
υποκειμενικός χρόνος.
Πάντοτε!

Οι γενναίοι του κάστρου περιπλανώνται
και χάνονται στα υπόγεια μπαρ
και στις άγονες μέρες.
Η φυγή
και το τραίνο της λήθης.

*Από το πρώτο τεύχος (Σεπτέμβρης 2006) του περιοδικού “Κλήδονας” της Υπερεαλιστικής Ομάδας Αθηνών. Οι εικόνες της ανάρτησης είναι της Νάιρας Ρακίνη και δημοσιεύτηκαν μαζί με τα ποιήματα.