Πόσες φορές στεναχωριόμαστε και νοσταλγούμε όνειρα, που κάναμε, όταν ήμασταν παιδιά και δεν εκπληρώθηκαν; Πόσες φορές οι κοινωνικές συμβατικότητες μας ανάγκασαν να ξεχάσουμε τις νεανικές «τρέλες» και να μπούμε στα καλούπια της ρουτίνας και της καθημερινότητας; Πόσα όνειρα δεν τολμήσαμε να αναφέρουμε, γιατί θα ηχούσαν παράλογα σε μια κοινωνία, που δεν τολμάει να ονειρευτεί;

Τέτοια ερωτήματα γεννιούνται, διαβάζοντας την ποιητική συλλογή της Ιρίνης Ιοάνου Περδικάρη: «Όνειρα κρυμμένα», που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Vakxikon.gr”. Ποίηση ρεαλιστική με έντονα υπαρξιακά ερωτήματα και πινελιές κοινωνικού προβληματισμού.

Το βιβλίο χωρίζεται σε τρία μέρη: Το πρώτο μέρος φέρει τον τίτλο: «Στα παιδιά που περιμένουν…». Οι σκιές ζουν τη νύχτα. Τη μέρα κρύβονται μέσα στα όνειρα. Εκεί, που το «θηρίο» της πόλης δεν μπορεί να φτάσει. Η ρουτίνα σκοτώνει. «Όλα νεκρά. / Όπως πάντα / τα ίδια», γράφει η Ιρίνη Ιοάνου Περδικάρη, και προτρέπει τους ανθρώπους να μη φοβούνται το σκοτάδι και να διατηρούν την παιδική τους αθωότητα.

Το δεύτερο μέρος φέρει τον τίτλο: «Κάτι έχει τελειώσει…». Και εδώ υπάρχουν υπαρξιακές αναζητήσεις, όμως, η ποιήτρια εκφράζει και την κοινωνική της διαμαρτυρία με στίχους λιτούς και αιχμηρούς: «Σου πετάνε ένα / ξεροκόμματο ίσα / να συντηρείς / τη σάρκα σου. / Σαν σκλάβος. / Σαν πράγμα. / Σαν εργαλείο. / Και αφού / σε ξεζουμίσουν / σε πετάνε / στη χωματερή.»

Το τρίτο μέρος φέρει τον τίτλο: «Όνειρα κρυμμένα…». Εδώ, η Ιρίνη Ιοάνου Περδικάρη συνεχίζει στο υπαρξιακό μοτίβο, που συναντήσαμε στο πρώτο μέρος του βιβλίου, ενώ οι κοινωνικές τις ευαισθησίες μεταφέρονται σε αλληγορικό επίπεδο, όπως, το πουλί, που δεν μπορεί να τραγουδήσει φυλακισμένο στο κλουβί, έτσι κι ο άνθρωπος, αν του περιορίσουν τις ελευθερίες, δεν μπορεί να δημιουργήσει.

Στο τέλος της ποιητικής συλλογής της Ιρίνης Ιοάνου Περδικάρη υπάρχει μια κριτική του αείμνηστου λογοτέχνη και κριτικού λογοτεχνίας Νίκου Ανώγη για παλιότερη ποιητική συλλογή της ποιήτριας, όπου μεταξύ άλλων είχε γράψει ότι το μέλλον της Ιρίνης Ιοάνου Περδικάρη: «προδιαγράφεται ευοίωνο, και επιτυχές στον πνευματικό χώρο.» Με την ποιητική συλλογή «Όνειρα κρυμμένα» η Ιρίνη Ιοάνου Περδικάρη επιβεβαιώνει το παραπάνω συμπέρασμα.

ΘΕΟΧΑΡΗΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ