Hogret, The lady Clare

Dérobée

Τώρα που τα έδωσα όλα
γυμνώθηκα χωρίς να πρέπει ίσως
δεν έμεινε
ούτε θάμνος να κρυφτώ
έρχεται χωρίς λάθος
η άλλη που δε γνώρισα
με ντύνει λάφυρα απόλεμα που δεν έριζα
ειρήνη αυτή που με ντύνει ξεγύμνωμα

***

Πόνημα

Το είδες πόσο πήρε η αιωνιότητα που πελεκάς να βρεις
σ’ ένα κομμάτι μάρμαρο που σκάβεις;
ιδρώματα τόσα στο σκαμνί που ο πελαργός σου αδειάζει
σχήματα τόσα στο κουτί σφικτά κλειδαριασμένα
είναι ένα δώρημα το πόνημα

***

Εργάζομαι

Εργάζομαι στο έργο
οργάζομαι επί του έργου
οργίζομαι με το έργο
μη προθέσεις και μη φωνήματα
η μοιραία παρεξήγηση!

***

Jets d’ eau, jeux d’ eau

Λίγο είναι μήπως τρεις αιθέρες να θερίζεις;
νερά αγάπης αναβλύζουν
πίδακες σαν ελπίδες
στο σιντριβάνι παιχνιδίζουν σαν όσα δόθηκαν
λαμπρές ανοίξαν με πιστώνουν όσες μ’ αγαπήσαν μέρες
γυμνές οι ώρες είδες με τυλίξαν
γλυκιές ανταύγειες και καρποί
με φυγαδεύουν σύνορα σαν γλώσσες
μ’ αγαπήσαν υγρές ακάλυπτες λεπίδες
σαν γιόματα

***

Ξενία

Στων άλλων τα σώματα κοιμούνται οι αργίες
έκανα λίγα σήμερα
δυο φεγγάρια μάζεψα
στέκαν άκακα
πάνω από μια αυλή με σπάταλα χέρια
χάρισμα όλα
εδώ είναι απροσπέλαστη η γοητεία
σκέτη τρέλα πάνω σε άλλη
άωρες νύχτες σαν τόλμη
ανεξήγητη με αρώματα η Μεσόγειος
με σολωμικές στιγμές με μεθούν οι στίχοι
σαν ξενία από τους τοίχους της Πομπηίας!

***

Δημιουργία

Τι κάνεις όταν έχεις το φλογερό χειρόγραφο
μόλις τώρα σε τυφλώσαν
οι κακοποιοί της ελεημοσύνης της δόξας
δεν έχει γραφτεί κι ακόμα ρίχνεις στο παλαιοπωλείο
σε πάγκους βιβλία να μεταλάβει ο περατικός
η ψηλάφηση μόλις γραφτεί
σε ακρωτηριάζει…τι κάνεις;
να διαβάσεις πώς αν όχι να γράψεις
με φωνή με φωτιά από στόμα θεριού
που ξεγύμνωσες, το ίδιο φλογερό χειρόγραφο
από φύλλα που καιν πριν τ’ αγγίξεις
φωνήματα λιώνουν τα κάρβουνα
τι κάνεις να ζήσεις τους άλλους;

*Από τη συλλογή “Νομάς μιας νύχτας – Το μανιφέστο μου”, Ποιητική επιστολογραφία – Poésie épistolaire. Aphrodite Editions.