ΨΙΛΗ ΚΥΡΙΟΤΗΣ

ΤΗΝ ΗΜΕΡΑ συμφύρεται με αριθμούς
Με υπεξαιρέσεις φωτός
Με τροχοφόρα μέ κρότους
Με ανθρώπους που φράζουν άποπνικτικά
Τό χώρο του γραφείου

Τη νύχτα κλειδώνεται μες στο δωμάτιο
Φορεί τις λευκές στιλπνές φτερούγες
Κι άνασηκώνει μεγάλες πέτρες τ’ ουρανού

Έρευνα

Δεν ξέρει πως
τα τυχόν εύρηματα
θ’ ανήκουν στην κυριότητα του Χρόνου

***

Ο ΑΛΕΚΤΩΡ

ΕΡΧΕΣΑΙ αθόρυβα μέσα στον ύπνο με οσμές
Της άνοιξης με κλεισμένες φτερούγες λυσίκομη
Κάτω από φωτοσκιάσεις φρικιούν οι διεσταλμένες
Κόρες παραμονεύοντας κάποιους ύπατους κόσμους
Έρχεσαι με φωνή απαλή σαν την πατημασιά
Στο χαλί προφέρεις διαμάντια που αργο-
Βουλιάζουν σεέ μια λίμνη από λάδι αποτινάξεις
Αναλαμπές κάτω από φεγγαρόδεντρα πληγωμένα
Ελάφια βογκώντας περιτρέχουν το στήθος σου
Μια στιγμή ανυπαρξίας μια μετέωρη χορδή
Τανύζεται ραγίζοντας να βρει τον ουρανό

Κι ωώς πάσχιζες να λυτρωθείς λάλησε οό πετεινός
Σχίστηκε τ’ όνειρο στά δυο και τα διαμάντια
Στάχτες σκόρπισαν γύρω σαν ίσκιος χάθηκες
Σαν οπτασία μεσονυχτιού κι απόμεινες
Με την πικρή της προσδοκίας τή γεύση

*Τα δυο αυτά ποιήματα είναι από τη συλλογή “Κλειδάριθμοι” (1963). Αναδημοσιεύονται εδώ από το βιβλίο “Κλείτος Κύρου, εν όλω – ΣΥΓΚΟΜΙΔΗ 1943-1997”, Εκδόσεις Άγρα, Δεκέμβρης 2006.