όσπρια
πέρασε η γάτα και αναποδογύρισε το βαθύ πιάτο
όπου τα είχα
όσπρια,
ξεράθηκαν στην όστρια κάτω από το
αντιποδικό χαμόγελο
φρέσκα είναι πράσινα είναι
τρώγονται δεν τρώγονται
είναι μέσα όλα στην απεργία των αισθήσεων
είναι μέσα όλα στη λύπη και την ανόητη παιδική ερασιτεχνία
σαν ζωγραφιά περνάει η ζωή
που στάζει αίμα από τα χείλη
σαν περίστροφο χωρίς κάννη ο ήλιος με βλέπει
σαν κεραυνός που ξέφυγε από ένα ξι
που ξεχάστηκε
και έρω και αίρω κάθε τι
και αγαπώ την αθλιότητα του ψέματος μέσα στο οποίο με έβαλες
μόνο και μόνο επειδή ήταν ψέμα σου

σκορπίζουν τις έχω στα χέρια τις φιλώ
καλωσόρισες πάλι καλή μου
αυτές οι ώρες υπακούν στα πόδια σου κυλώ
δεν είναι εχθρικές
φεύγουν πάντα με χέρια άδεια
άφησαν όσα ήθελαν
να πάρω κάποια άδεια
από τον έρωτα που μ’ έχει δέσει με σιδερένια νήματα
γιατί τα κρίματα ήταν κρίσεις αν θυμάσαι
δεν ήταν αμαρτίες
κι οι κρίσεις ήταν ανθρώπινες κι αμάρτησαν
πάρε με μόνο από το χέρι, δεν σου περισσεύουν πια ώρες

*Από τη συλλογή “Μουσώνες”.