Ωκεανός

Αυτός είναι ο ωκεανός
απέραντος και γκρίζος,
η βαρύτητα η ίδια.
Όμως, ακριβώς όπως ο νους
σε στιγμές μοναχικές,
ανοίγει αίφνης
τις αενάως κινούμενες αντανακλάσεις του
σε βάθη μυστικά-
έτσι και ο ωκεανός
ένα μπλε πρωινό
μπορεί να ανοιχτεί
στον ουρανό και στην ερημιά.
Βλέπετε, λάμπει ο ωκεανός,
Έχω και εγώ αστέρια και βάθη μπλε…

Μη με πλησιάζεις με όλη την αλήθεια

Μη με πλησιάζεις με όλη την αλήθεια
μη μου φέρεις τον ωκεανό, αν διψάσω,
ούτε τον ουρανό αν γυρέψω φως.
Φέρε μου έναν ψίθυρο, λίγη δροσιά, έναν κόκκο,
όπως τα πουλιά κουβαλούν επάνω τους
Μόνο σταγόνες από το νερό της λίμνης,
και ο άνεμος ένα σπυρί αλάτι.

***

Αλήθεια

Η αλήθεια είναι ντροπαλό πουλί
ένα Ροκ που
περιπλανιέται πέρα από τον χρόνο,
άλλοτε πριν
άλλοτε μετά.
Κάποιοι λένε πως
δεν υπάρχει.
Όσοι την είδαν
σιωπούν.

Ποτέ δε μου πέρασε απ’ το μυαλό
ότι η αλήθεια είναι οικόσιτη,
αλλά τέτοια ήταν,
δοκιμάστε να χαϊδέψετε τα φτερά της
αντί να την κυνηγάτε στη γωνία
μέχρι που τα μάτια της γίνουν κουκουβαγίσια
και σας γρατσουνίσει.
Άλλοι πιστεύουν πως η αλήθεια
είναι επικίνδυνο πράγμα,
είναι γιν και γιανκ μαζί,
το φίδι στο χορτάρι,
και ο τρυποφράχτης στο στόμα του αετού
όταν νομίζει ότι είναι πολύ ψηλά.

Έχω δει ακόμη την αλήθεια νεκρή:
Τα μάτια της σαν λαγού κρυσταλλωμένου απ’ την παγωνιά.

*Αναδημοσίευση από το περιοδικό “Ένεκεν”, της Θεσσαλονίκης, τεύχος Ιανουαρίου-Φεβρουαρίου-Μαρτίου 2014 (σελ. 156-159).