Αντώνης Θ. Παπαδόπουλος, Κέρματα IV

10626581_550642031702768_8933967336307529478_n

Δύει ο ήλιος.
Αρχίζει η αγρύπνια
της μοναξιάς μου.

***
Ψέματα λέω
πως έφυγες. Ακόμα σε
βλέπω παντού.

***
Tο τρένο φεύγει.
Πώς είσαι μέσα, αφού
μένεις μέσα μου;

***
Καλοκαιράκι,
κάποτε βρέχει κι εδώ
κι ανθίζουν πέτρες

***
Στα κλώνια καλούν
τζιτζίκια τα ταίρια τους
κι εγώ στη σκιά τους.

Leave a comment