Οι χαμένοι ντετέκτιβ στη σκοτεινή πόλη.

Άκουσα τους λυγμούς τους.

Άκουσα τα βήματα τους στο Θέατρο της Νεότητας.

Μια φωνή που ανεβαίνει όπως μια σαίτα.

Σκιά από καφέδες και πάρκα

Πολυσύχναστα στη νεότητα

Οι ντετέκτιβ που παρατηρούν

Τα ανοιγμένα τους χέρια

Το πεπρωμένο λεκιασμένο με το ίδιο του το αίμα.

Κι εσύ δε μπορείς ούτε καν να θυμηθείς

Πού βρέθηκε η πληγή

Τα πρόσωπα που κάποτε αγάπησες

Τη γυναίκα που σου έσωσε τη ζωή

*Μετάφραση Κωνσταντίνα Παναγοπουλου-Perez. Από το http://www.poiein.gr