XXXVI
Κοιτάς τ’ ανθάκι
– ομορφιά που σε μεθά.
Μα μην ξεχνιέσαι.
XXXVII
Κόβεις τ’ ανθάκι
Μα γιατί της το δίνεις;
Κι αυτή ανθίζει.
XXXVIII
Άνοιξης τόποι
με καλούν, μα η πόλη
μ’ έχει δεμένο.
XXXIX
Άνοιξη χλωμή.
Της καρδιάς μου ο πόνος
της ρίχνει σκιά.
ΧL
Καλοκαιράκι
μύρισε και μαζί του
αντιηλιακό.
