Εύθραυστος στη γύμνια του ήλιου,
μέρος ενός λαού είμαι,
μιας ασυνάρτητης πολτοποιημένης μάζας
σε μαζικοτροφεία που πουλάνε μεταχειρισμένα ιδανικά,
σε χώρους απολιθωμένους
όπου φορολογούνται κι οι αναπνοές,
όπου η σκόνη μπαίνει στις φλέβες
κι αντικαθιστά την κυκλοφορία του αίματος.
Είμαι ένα ιδρωμένο κορμί των γκέτο,
ίσκιοι μ’ ακολουθούν ύπουλα από παντού,
η ψυχή μου γίνεται χρηματιστήριο,
το κρανίο μου κομματιάζεται
κι εκτοξεύεται σε απελπιστικά ταξίδια.
Αποξηραμένη λίμνη χωρίς πυθμένα μοιάζω,
σαν αχνό περίγραμμα λουλουδιών σε γκρίζο χαρτί,
με λωρίδες δέρματος σε ανύπαρκτους σπασμούς,
με λεκέδες από παρωχημένους έρωτες,
σαν τα σημάδια μιας άνευ όρων παράδοσης.
Λαθρεπιβάτης σε φανταστικές περιπλανήσεις είμαι,
σε μονοπάτια εκτονωμένων παθών,
σε διεργασίες τεχνοκρατικών αμβλώσεων,
σε θάλασσες με σπασμένα κόκαλα περιπλανώμενος,
με μια χλωμή ναυτία στις αντιδράσεις μου,
έτσι όπως σκουριάζουν τα σκαλοπάτια
μέσα από χρονοβόρες ασκήσεις μοναξιάς.
Ταξιδιώτης χωρίς καμιά αποσκευή.

* Από τη συλλογή “Γράμματα σε μια αγάπη” τα ποιήματα της οποίας γράφτηκαν στην Αθήνα στο διάστημα 1990-1992.