Οι απόκρυφες ιστορίες μας
είναι σαν αναπλεύσεις
σε θάλασσες της συμφοράς

Οι ύμνοι για τον πολιτισμό μας δεν ξεπερνούν
τα όρια του λιμανιού που αγκομαχά βαρετά
σαν κάποιες υποψίες μοντέρνας ποίησης
χωρίς μέτρο και μέλλον.

Οι αναλαμπές του άστρου μας
δεν είναι καν δίφωνες
και απηχούν ξεκουρδισμένα όργανα
παλαιοντολογικών ορχηστρών.

Ο νόστος στ’ άγια τοπία
είναι περασμένος χαλκάς στη μύτη
σαν να είσαι κρεμασμένος σε καμπαναριό