Γρηγόρης Σακαλής, Αναγέννηση

Ήμουν σε σύγχυσητα νεύρα μου κρόσιαμαύρο σκοτάδι επικρατούσεστην ψυχή μουένιωθα την κατάθλιψηνα με αγκαλιάζειώσπου ήρθες εσύ ξαφνικάεκεί που δεν το περίμεναμου ‘πιασες το χέριμ΄αγκάλιασες με το χαμόγελό σουκι ένιωσα πάλι ζωντανόςήταν θαύμαένα περιφερόμενο σαρκίοξαναγεννήθηκεκαι βάλαμε μαζίνέους στόχους για το μέλλονμαζί ξεκινήσαμετο μεγάλο ταξίδι της ζωής.