Είναι ώρα πολλήπου σε κοιτάζωκαι σε θαυμάζωτα σγουρά μαλλιάτο πορτοκαλί σκουφάκιμια ομορφιά πρωτόγνωρηκαθώς κρατάςένα ποτήρι λευκό κρασίπου πνίγομαι μέσα τουκαι με καταπίνειςκι ύστερα στρίβειςένα τσιγάροκαι με καπνίζειςαγάπη που δεν ξέρωούτε τ΄όνομα σουπου δεν μπορώνα κάνω κάτινα σε προσεγγίσωμέσα στον μικρόκοσμοπου ζούμεκαταριέμαι τη μοίρα μουκι ελπίζω μέσα μουελπίζω.