Ο εχθρός μοιάζει με κήποόπου παίζουν κρυφτό τα παιδιά της γειτονιάςΔεν με ξεγελάει εμένα.Κάθε δέντρο ένας ελεύθερος σκοπευτής.Κάθε παρτέρι μια νάρκη.Ο εχθρός μοιάζει με αχυρώνα,όπου μαθαίνουν τα μεγάλα παιδιάτον έρωτα μετά το σχολείο.Δεν με ξεγελάει εμένα.Κάθε θημωνιά ένα πυροβόλο.Κάθε δεμάτι ένα βλήμα.Ο εχθρός μοιάζει με γερόντισσα,που πλέκει – σταματάει, χασμουριέται, κοιτάζεικοιτάζει απ’ το παράθυρο στον … Continue reading Γιώργος Μπλάνας, Το παράπονο του στρατιώτη