Τίποτα στον κόσμοΔεν μου ‘δωσε τόση χαράΌσο οι παιδικές ονειροφαντασιέςΠου ηχούν στη φτωχή μου μνήμη. Στ’ αυτιά μου αντιλαλείΤου κόσμου ο σάλαγος, αλλά εγώ ακούω μόνοΣαν θρόισμα απαλό, σαν βήμα ανάλαφρο-Τη φωνή της σιγής μου. Άνοιξα και μπήκα στο γυάλινο σπίτιΜε μια λευκή πεταλούδα στο χέριΜιλώντας μια γλώσσα ακατάληπτηΑκόμα και για μένα τον ίδιο. Πάνω στο χιόνι κείτεται … Continue reading Αρσένι Ταρκόφσκι, Τίποτα στον κόσμο