Κατ’ εξακολούθηση Τους σκότωσανμια και δυο και τρεις φορές για την ελπίδαγια τη ζωήγια την πατρίδα μια και δυο και τρεις φορές να ησυχάσουν πια αφήστε τους πάνε άλλωστε χρόνιαπου είναι πεθαμένοι * Εν πλήρει συγχύσει Χέρια αδειανά κι απεγνωσμέναθραυσμένα μάτια ανοχύρωτα αγάπης άνθη βροχή χαράςτα κάποτε φέροντα εν πλήρει συγχύσειαθώοι παραμένουμε * Χώμα μονάχα … Continue reading Βίκυ Δερμάνη, Τρία ποιήματα