Ο ουρανός κοιτάζει, όπως συνήθως, σκοτεινός.Μετέχει, δεν μετέχει;Είναι κάτι που δεν θα καταλάβουμε ποτέ.Όπως κάθε μέρα συννεφιάζει και ξανοίγεικατά τις κυκλικές του διαθέσεις μη ρωτήσεις.Δεν υπάρχει ελπίς νʼ αποκριθείή να κάνει απλώς, έστω, μια νύξηνα υποδείξει κάπως μια κατεύθυνσηνα κάνει ένʼ αόριστο σινιάλο.Όχι,τέτοια πιθανότης δεν υπάρχει. Όσο για κάτω, εδώείναι μιʼ άλλη ιστορία:Πράγματα δυστυχώς καθορισμένα … Continue reading Σταύρος Βαβούρης, Ένας λόγος για την εγκαρτέρηση και τη φυγή