ΚΑΙ ΣΥ;
Μάλιστα, εγώ κινούμαι, ζω, σφάλλω,
νερό που κυλά κι αναμειγνύεται, νιώθω
τον άγριο ίλιγγο της κίνησης:
μυρίζω τη βλάστηση, καινούργια χώματα ακουμπώ.
Μάλιστα, εγώ κινούμαι, και όλο γυρεύω
Ήλιους, χαραυγές, καταιγίδες και λήθη.
εσύ τι κάνεις εκεί, χλωμός και μίζερος;
είσαι η πέτρα που από δίπλα της περνώ.
*
ΑΚΟΥ, ΕΓΩ ΗΜΟΥΝ ΣΑΝ ΚΟΙΜΩΜΕΝΗ ΘΑΛΑΣΣΑ…
Άκου: εγώ ήμουν σα θάλασσα κοιμώμενη.
Με ξύπνησες κι έχει ξεσπάσει η θύελλα.
Αναταράζω τα κύματά μου, βουλιάζω τα καράβια μου,
στον ουρανό υψώνομαι και τ΄ άστρα τιμωρώ,
ντρέπομαι και κρύβω μέσα τις ρυτίδες μου,
παραφρονώ και σκοτώνω τα ψάρια μου.
Μη με κοιτάς φοβισμένος. Εσύ το έχεις θελήσει.
*
ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΤΙΚΟ
Ζω μέσα σε τέσσερις μαθηματικούς τοίχους
τετραγωνισμένυς στο μέτρο. Με κυκλώνουν απαθείς
κορσέδες που δεν έχουν την παραμικρή ιδέα
από τούτο το γαλάζιο πυρετό που τη χίμαιρά μου θρέφει.
Χρησιμοποιώ ένα πρόσθετο δέρμα χαράζοντάς του ρίγες γκρι.
κοράκι που φυλάγει κάτω απ’ το φτερό ένα κρινολούλουδο.
μου προκαλεί πραγματικό γέλιο τ’ άγριο και απαίσιο ράμφος μου
που εγώ η ίδια το θεωρώ ενόχληση και σκέτη φάρσα.
*Από το βιβλίο “Alfonsina Storni – Ποιήματα”, δίγλωσση έκδοση, εκδ. θράκα, 2017. Μετάφραση: Στέργιος Ντέρτσας.
Like this:
Like Loading...