Το βιβλίο κυκλοφορεί από το Τεφλόν και το Αρχείο 71

Οι Αραβο-αμερικανίδες ποιήτριες που ανθολογούνται στην ανά χείρας έκδοση γράφουν στα αγγλικά, όμως με τις μικρές γλωσσικές ανταρσίες τους υπονομεύουν, μπασταρδεύουν και βραχυκυκλώνουν την αγγλική γλώσσα. Σημαντικό είναι το έργο των Mohja Kahf και Suheir Hammad, δύο ποιητριών που επηρέασαν σημαντικά τη νέα γενιά. Για παράδειγμα, η πρώτη χρησιμοποιεί στα ποιήματά της αραβικές λέξεις και φράσεις αφήνοντάς τες αμετάφραστες.

[…] Από την άλλη, στα ποιήματα της Hammad παρεισφρέουν αραβικές λέξεις και φράσεις μεταγραμμένες με λατινικούς χαρακτήρες οι οποίες μένουν αμετάφραστες. Μάλιστα, από κάποιο σημείο και μετά χρησιμοποιεί στο έργο της συστηματικά την αραβική λέξη ανά (εγώ) αντί του αγγλικού I, τονίζοντας την αραβική της ταυτότητα παρά το γεγονός ότι γράφει στα αγγλικά.

[…] Αυτά συμβαίνουν την πρώτη δεκαετία του 21ου αιώνα, σε μια εποχή που οι αραβικές κοινότητες στις Ηνωμένες Πολιτείες βρίσκονται υπό πολιορκία και η αραβική κουλτούρα και παραδόσεις δαιμονοποιούνται, συκοφαντούνται και λοιδορούνται όσο ποτέ άλλοτε. Αντί να κάνουν ένα βήμα πίσω, να υποβαθμίσουν τα πολιτισμικά χαρακτηριστικά τους και να αποφεύγουν να μιλούν στα αραβικά δημόσια, όπως έκαναν πολλοί Αραβο-αμερικανοί και Αραβο-αμερικανίδες προκειμένου να μη γίνουν στόχος ρατσιστικών επιθέσεων, οι δύο αυτές ποιήτριες διατρανώνουν την αραβικότητά τους και αραβοποιούν την επίσημη γλώσσα του αμερικανικού κράτους κλείνοντας το μάτι στις αδερφές τους και αγριοκοιτώντας τους κάθε λογής ρατσιστές. Το μήνυμά τους είναι σαφές: δεν πρόκειται να το βουλώσουμε, δεν πρόκειται να τρομοκρατηθούμε, δεν πρόκειται να απαρνηθούμε την κουλτούρα μας.
[Απόσπασμα από την εισαγωγή της έκδοσης]

By Wang Guanglin, A J Carruthers and Zoë Sadokierski | 20 March 2023

In a j carruthers’s new collection, verse stanzas, running vertically from top to bottom rather than left to right, challenge the dominant linear mode of thinking and writing in the West. They call attention to alternative forms of representation and reveal the existence of other landscapes. The purpose of the ‘axis’ is no longer confined to one-way movement, but to rotation and circular modes of thinking, writing, and generating new ideas.

The poems here are iconoclastic: they draw on different media (such as musical notation) and languages, and avoid standard lyrical and stylistic forms. They can be read non-sequentially, and in open-ended ways that invite the reader’s participation. The poet’s defamiliarising techniques create a certain degree of difficulty and slow the progress of perception. Reading in this case is never easy or smooth, but an exercise in aesthetic entertainment and critical thinking.

carruthers’s poems also remind me of the palindromic poems in the Chinese poetic tradition, especially those by Su Hui, in pre–Qin Dynasty China. Su Hui wove a ‘reversible circular-picture poem’ for her husband Dou Tao, who had been exiled to the place of ‘flowing sands’. This mournful poem of love’s longing consists of 840 characters and can be read horizontally, vertically, backwards, forwards – in any direction – to make over 200 other poems, and won the admiration of the Empress Wu Zetian.

AXIS Z Book 3 displays an alter–avant-garde modernism: the poems continue, on the one hand, the tradition of modernism (recalling something of e. e. cummings or Ezra Pound); and, on the other, the heritage of marginal writers and writings neglected in Eurocentric modernist studies. This is more than a game of words: the poems are, the poet states, ‘written in an environment of a great imbalance of worlds, which produces war’. Just as the poetry of Su Hui bears her love for her husband, AXIS Z Book 3 bears the empathy of this poet for the world, while also bearing witness to the limits of language in the face of human progress.

*Wang Guanglin is a Professor of English at the School of Languages, Shanghai Institute of Trade.

**a j carruthers is a poet, performer, critic. Recent works are Axis Book 2, the recorded sound-poem Consonata, and visual works all published in Canada: MS Word Variations 1-11, EPSON L4168 consonant studies (Banff: no press) and The Blazar Axes (Calgary: Spacecraft). Is working as Assoc. Prof. at Nanjing University, in China.

***Zoë Sadokierski is a Sydney-based designer and writer. She has designed more than 250 books for various Australian publishers, and is Vice President of the Australian Book Designers Association. Zoë lectures in the School of Design at the University of Technology, Sydney, where she runs the Page Screen research studio, experimenting with publication models for limited edition print and digital books. She also writes a column on book culture and reading in a digital age for The Conversation. http://www.zoesadokierski.com/

#Re-blogged form http://cordite.org.au/introductions/wang-carruthers/  

Το εικοστό όγδοο ποιητικό τεύχος-σκεύος κυκλοφορεί!

ΘΕΜΑΤΑ

🔥 Σύγχρονη ποίηση από το Κέιπ Τάουν: Τώρα που οι λύκοι ξύπνησαν
Ποίηση γραμμένη στα κάαπς, δηλαδή στη «γλώσσα του Ακρωτηρίου», ποίηση από τις εργατικές πολυκατοικίες του Κέιπ Τάουν, ποίηση για τη μετα-απαρτχάιντ εποχή, για μανάδες που στρίβουν τσιγάρα με σελίδες απ’ τον τηλεφωνικό κατάλογο, για κορίτσια που μπαίνουν σε συμμορίες και μένουν έγκυες στα δεκατρία, γι’ ανθρώπους «αποτσίγαρα χωμένα σε σπιρτόκουτα», ποιήματα για πένθιμα μεθύσια και έκπτωτους θεούς, ποιήματα για τις πληγές που άφησε πίσω της η αποικιοκρατία. Κείμενo-Μετάφραση: Peter Constantine

🤜Οξάνα Βασιάκινα: Αυτοί οι άνθρωποι δεν ήξεραν τον πατέρα μου
Μια από τις σημαντικότερες εκπροσώπους της σύγχρονης ρωσόφωνης φεμινιστικής και κουίρ ποίησης, η Οξάνα Βασιάκινα στο μακροσκελές ποίημα «Αυτοί οι άνθρωποι δεν ήξεραν τον πατέρα μου» μιλάει για τις ταξικές αντιθέσεις στη Ρωσία λίγο πριν τον πόλεμο στην Ουκρανία, για την πατριαρχία και τον φεμινισμό, για την ασθένεια και τον θάνατο, για τη στέπα και τα «αγριολούλουδα που κάνουν ως και είκοσι χρόνια ν’ ανθίσουν», για την ποίηση που είναι «ξινή απ’ το πύον». Κείμενο-Μετάφραση: Asja

💥Natalie Diaz: Το πρώτο νερό είναι το σώμα
Η αυτόχθονας Μοχάβι Αμερικανίδα Ναταλί Ντίαζ πραγματεύεται στο ποιητικό της έργο τις πολλαπλές μορφές της συστημικής βίας που διαπερνά την ιστορία των αυτοχθόνων και τη συνεχή διαπλοκή της με την ερωτική επιθυμία και οικειότητα, μιλάει με πολιτική αιχμηρότητα και ελεγειακό λυρισμό για έναν πόλεμο που «δεν τελείωσε ποτέ, κι όμως με κάποιο τρόπο ξαναρχίζει», για τον ποταμό Κολοράντο που «διασχίζει το κέντρο του σώματός μας, με τον ίδιο τρόπο που διασχίζει το κέντρο της γης μας». Κείμενο-Μετάφραση: Τώνια Τζιρίτα Ζαχαράτου

⚡️Dorothea Rosa Herliany: Άνθρωποι κρυμμένοι στις σκιές τους
«[Θ]έλησα να πολεμήσω σε όλες τις μάχες/ τ’ αγρίμια μου μ’ ακολουθούν»: Μια από τις πιο ριζοσπαστικές ποιητικές φωνές της Ινδονησίας, η Ντοροτέα Ρόσα Χερλιάνι απαιτεί επιτακτικά την ανατροπή των κοινωνικών και έμφυλων στερεοτύπων, προκαλώντας τα υφιστάμενα για αιώνες ήθη. Εγκλωβισμένη στις ελάχιστες προσωπικές και λογοτεχνικές επιλογές που της επιτρέπει η συντηρητική κοινωνία, μας αφηγείται «την ιστορία της αντάρας», αναζητά «μια πόρτα/ για να δω τον κόσμο/ και την πραγματική ζωή». Κείμενο: Θανάσης Σουλτάτης, Μετάφραση: Θανάσης Σουλτάτης, Cahyo Ramadhani

⭐️Ασμαά Αζαϊζέχ: Πέντε ποιήματα
Η Παλαιστίνια ποιήτρια ομολογεί ότι ήταν εκείνη που έκλεψε «τα παχιά αρνιά απ’ τους αγρούς της ελπίδας», εκείνη που βούτηξε «το κεφάλι της δικαιοσύνης στη λεκάνη με το νερό», εκείνη που έκρυψε «το φεγγάρι στο ψυγείο για να μη γράφουν γι’ αυτό οι ποιητές». H κόλαση, βλέπετε, είναι η βιολογική της μητέρα. Μετάφραση: Jazra Khaleed
Ποιήματα: Άγγελος κυρίου, Ε.Κατη, Εκκεντρική Αρτηρία, Ράνια Καραχάλιου, Καρτ, Κατσαρίδα Υπονόμου, Jazra Khaleed, Κουρτ, Douglas Laurindo [μτφρ. Σπύρος Πρατίλας], Ντιάνα Μάνεση, Βασιλική Παππά, Πούθλε, Θάλεια Τ., Τάσος [ΜήνυμαL] Σταυρουλάκης, Τυφοειδής, Γιάννης Χονδρός.
Εξώφυλλο & εικονογραφήσεις: Ερατώ
Σελιδοποίηση: Morgan S. Bailey

Γιεβγκένι Νικίτιν

Δεν μπορώ καν να θυμηθώ
τι ένιωθα πριν τον πόλεμο,
τι σκεφτόμουν.
Μόνο απομεινάρια μνήμης.
Σαν να ήμουν σε κάποιου είδους
λήθαργο.
Δεν ξυπνήσαμε όλοι.

Τελ Αβίβ

*

Αλιόνα Μακσάκοβα

Στην Ιρίνα Τσουντνόβα

Αυτές οι λέξεις γραμμένες σε στήλη
Ήταν στήριγμα του κόσμου μου
Ασταθής στοά
Λεκτικών Καρυάτιδων
Διαχρονικά ζητήματα
Διπλώθηκε ο κόσμος σε πάπυρο
Πέφτει
Πέφτει
Πέφτει
Κι εμείς μαζί με όλους
Σε ρώτησα
— Θα μπορέσουμε να γράψουμε μετά το Άουσβιτς;
— Κατά τη διάρκεια

Χάρκοβο

Μετάφραση: Ξένια Καλαϊτζίδου
Επιμέλεια: Άννα Μανούκα
Σελιδοποίηση: Χρήστος Μανούκας
Σχεδιασμός – εικονογράφηση εξωφύλλου: Μάρω Κατσίκα
Έκδοση: Ακυβέρνητες Πολιτείες