ΓΑΡΓΑΡΟ ΧΩΜΑ

Τα δέντρα είχαν πεσμένους
ώμους
από τα μάτια τους τρέχαν
σχοινιά σαν προσευχές
έσερναν το αλγοθραυστικό προς
την κοινωνία των ανθρώπων

Ξύπνησα με ξεραμένο χρόνο στα χέρια μου
άκουσα τον εφιάλτη να λέει:
“Να δούμε τώρα τι θα κάνουμε το ενήλικο πτώμα σου”

*

ΣΑΝ ΛΕΞΗ

…ταξιδεύω μέσα μου ινκόγκνιτο
ο δρόμος
είναι στρωμένος με το κίτρινο που δραπέτευσα
από την Κραυγή του Μουνκ

πάνω τους έχει ξαπλώσει
ααν μαντήλι το πλήθος των ανθρώπων

δεν υπάρχουν φωτογραφίες του πυρετού
μόνο ξεχαρβαλωμένων θερμομέτρων

*

ΤΟ ΜΕΤΡΟ

Το μετρό είναι μια πελώρια ουρά χωρίς σώμα
βρυχάται
χάνεται με ένα σάλτο
και τρέχει πάνω στο σκοτάδι

Η ραχοκοκαλιά
είμαστε εμείς
σε ταχύρρυθμα μαθήματα κάτω
απ΄το χώμα

*Από τη συλλογή “Συντηρητής ουράνιων τόξων”, εκδ. στίξις, 2022.