ΒΑΦΤΙΣΙΑ
«Σκοτώθηκε ακαριαία» δήλωσαν.
«Θεός σχωρέσ’ τον» μοιρολόγησαν.
Είκοσι εφτά χρόνων παλικάρι
έπεσε απ’ την ξεχαρβαλωμένη
σκαλωσιά στο γιαπί που δούλευε
για ένα ξεροκόμματο.
Έφυγε ανάσκελα
με τα μάτια του ορθάνοιχτα
και το κεφάλι του βουτηγμένο
σε μια λίμνη αίματος.
Και τώρα «Θεός σχωρέσ’ τον» λένε
και βαφτίζουν τη δολοφονία
«εργατικό ατύχημα»
για να σώσουν το τομάρι τους.
Λες και κινδυνεύει ποτέ το τομάρι
το δικό τους.
Μιλούν αυτοί που δεν γνωρίζουν
τι θα πει λιοπύρι και μεροκάματο,
που δεν έχουν πιάσει ασβέστη και χώμα.
Μόνο βαφτίσια στα αίτια των θανάτων,
«εργατικό ατύχημα»,
«εργατικό δυστύχημα»,
ρίχνοντας ψευτοεπιδόματα
ντυμένα με δακρύβρεχτες δηλώσεις
στους τάφους των εργατών.
*
ΚΑΜΩΜΑΤΑ
Άνθρωποι κι άνθρωποι
πάνε βόλτες οικογενειακά,
κάνουν συνάξεις φιλικές,
μαγειρεύουν φαγητά λαχταριστά,
διαβάζουν βιβλία λογοτεχνικά,
αγοράζουν ρούχα φινετσάτα,
γράφουν και ποιήματα κάπου-κάπου,
αλλά ποτέ δεν αναρωτιούνται
γιατί τα κάνουν όλα αυτά.
Σε τι αποσκοπούν με τούτα
τα καμώματα.
*Από την ποιητική συλλογή Περιγραφές του ανεκπλήρωτου, εκδόσεις Κάκτος, 2022.
To Koskino 
Τα βαφτίσια, στα καμώματα συμπεριλαμβάνονται, όπως τα καμώματα βαφτίσια είναι , του – Δήθεν -.
Όμως ο λαϊκισμός ποτέ και σε τίποτε δεν ωφέλησε!!! απεναντίας μάλιστα,,,,,,
Τους πλούσιους αποστρέφομαι,
μα τους φτωχούς περσσότερο μισώ δημιουργούς τους.
Λ.Καζάσης
ΛΊΓΟΙ στοχαστές, μετρημένοι στα δάχτυλα του ενός χεριού, βρωντοφώναξαν ,ανά τους αιώνας μετά τον πολιτισμό, την αιτία, που, οι άνθρωποι παρόλες τις αισιόδοξες δυνατότητες ( προικοδοτούμενοι ) γεννιούνται, καταλήγουν ανάπηροι, νεκρώνοντας αίσθηση – νου – κρίση,αγιοποιώντας, με την ανείπωτη αθλιότητα τής διαστοφής τους, το ζωϊκό βασίλειο!!!
ΛΊΓΟΙ στοχαστές, μετρημένοι στα δάχτυλα του ενός χεριού, βρωντοφώναξαν ,ανά τους αιώνας μετά τον πολιτισμό, την αιτία, που, οι άνθρωποι παρόλες τις αισιόδοξες δυνατότητες ( προικοδοτούμενοι ) με τις οποίες γεννιούνται,καταλήγουν ανάπηροι, νεκρώνοντας αίσθηση – νου – κρίση,αγιοποιώντας, με την ανείπωτη αθλιότητα τής διαστοφής τους, το ζωϊκό βασίλειο!!!
Λίγοι στοχαστές, μετρημένοι στα δάχτυλα του ενός χεριού, βροντοφώναξαν, ανά τους αιώνας μετά τον πολιτισμό, την αιτία, που, οι άνθρωποι παρόλες τις αισιόδοξες δυνατότητες ( προικοδοτούμενοι ) με τις οποίες γεννιούνται,καταλήγουν ανάπηροι, νεκρώνοντας αίσθηση – νου – κρίση,αγιοποιώντας, με την ανείπωτη αθλιότητα τής διαστοφής τους, το ζωϊκό βασίλειο!!!