ΣΤΟ ΚΑΦΕ “ΕΝΤΡΟΠΙΑ”

Έξω απ’ το παράθυρό μου εκεί
στη φευγαλέα ζωή των προαστίων
κάποτε ένα παιδί έσωσε τον κόσμο
γύρισε την πλάτη του στο κενό
δείχνοντας το αστραπιαίο πέρασμα του μυστικού.

Στο καφέ “Εντροπία” συγκομιδή ψυχών
οι θαμώνες αφουγκράζονται ανήσυχοι κάτι αμετάκλητο
ένας μεταλλαγμένος άνεμος εισβάλλει στις αισθήσεις
διασπά το χρόνο σε μοναχικά συμβάντα
τις λέξεις σε τρομαγμένα πουλιά.

Ρέω σε θάλασσες σωσίες υδάτινους λαβύρινθους
κάθε άνοιξη είναι ένα αβέβαιο κρυπτόγραμμα
πού πάει όλη αυτή η θύελλα που με γέννησε
πού μεταναστεύει.

Αυτό που πέρασε αστράφτει απρόσιτο
ό,τι έρχεται ζει εδώ
ανάμεσα σε μας και τους παγετώνες.

*

ΟΙ ΙΝΕΣ ΤΗΣ ΑΙΩΝΙΟΤΗΤΑΣ

Αποκοιμήθηκα ανάμεσα
στους αιώνες
αργή φυγή στις ίνες της αιωνιότητας
εκεί ένας αλχημιστής μεταλλάσει
τον ύπνο σε φως.
Αυτό που θέλησα να γνωρίσω
μένει απλησίαστο.

*

ΠΕΤΑΛΟΥΔΑ

Στις αβοήθητες νύχτες η ψυχή
όταν κανείς δεν την προσέχει
κατηφορίζει στη θάλασσα θροΐζοντας
μια πεταλούδα γεννημένη απ΄ τους αιώνες
μαζεύει άστρα με την απόχη της
επιστρέφοντας τα σκορπίζει
στις εποχές της γης.

Ύστερα σπαραχτικά ερωτηματικά
ο άνεμος μες στα κλωνάρια.

*Από τη συλλογή “Στο καφέ ‘Εντροπία’”, εκδ. Μανδραγόρας, 2017.