Για να χτίσω ένα ποίημα
παίρνω με αγωνία τις λέξεις μέσ’ απ’
τη σιωπή τους
και προσπαθώ να μετατρέψω την
εξ αγχιστείας συγγένεια
που έχω μαζί τους
σε συγγένεια
εξ αίματος

Και σαν φιλότιμος λούστρος
θέλω να τις κάνω να λάμψουν
για να φωτίσουν μυστικές
και αγνοημένες σχέσεις
δίνοντάς τους μια νέα ταυτότητα
Να γίνουν καθρέφτης σκληρός
όταν χρειάζεται
ή κραυγές να γίνουν που
θα σέρνουν ένα άρμα όλο φως
όπως ήταν το άρμα του Προφήτη Ηλία
Mόνο που θα πετάει
προς μια ανθρώπινη
συνάθροιση