Η πληρότητα με βασανίζει σε τέτοιο βαθμό

που εμφορούμαι το ανεπανόρθωτο.

Αυτό έγκειται, δεν δοκιμάζεται.

Αφού δεν γίνεται μια κι έξω να ξεμπερδέψω.

Δεν χάνεται εκείνο που με ωθεί στην απουσία

εάν απουσιάσω:

ενισχυμένη δόση papperlapap από σύρσιμο

αιώνων, κεντρώματα παροχών:

η ποίηση έχει νόημα μόνο σε περιπτώσεις

ιδανικών προβλημάτων,

αλλιώς τα βγάζει πέρα κανείς

με μια προσεγμένη κατεργασία,

μ’ έν’ ανακάλεσμα απ’ το απρόσιτο

ως το απραγματοποίητο,

σ’ εξοικείωση μεθόδευσης erbarme dich και

when I am laid in earth μη σπάσει ο διάολος το πόδι του∙

για να σκαλώνει η σαφήνεια όσο λιτανεύεται

σε αγένεια προς το απόσωσμα:

τρία ακριβώς, όχι παραπάνω, μετευφορικά επεισόδια,

το πρώτο πριν το δεύτερο και το τρίο

μετά το δεύτερο [προέκυψε κι ένα ακόμη,

τέταρτο, με τα προηγούμενα ν’ αποτελούν

ανακωχική μεταφορά],

για χάρη του εγκλήματος

που είναι η ύπαρξη,

το κενό δεν τον αφήνει παραπονούμενο.

Κάργα.

Γ. Λ.

*Αναδημοσίευση από εδώ: https://livadaspoetry.blogspot.com/2011/04/bar-americano-piazza-della-liberta.html