[November Song]

Σήμερα έχει ήλιο
ένα φως που σκορπίζει χαμόγελα σ’ ερημικές τάξεις
μια υποψία κιμωλίας
πρώτες μέρες του Νοέμβρη
Η καθηγήτρια της ιστορίας κουνά συγκαταβατικά το κεφάλι
ο μαθηματικός τρεκλίζει ψελλίζοντας
όρια π’ απειρίζονται τείνοντας στο μηδέν
απ’ αριστερά ή από δεξιά είν’ αδιάφορο
Το προαύλιο σιγά σιγά γεμίζει
με δάνειες οσμές απ’ εφηβικά όνειρα
προσμονές κι έρωτες
αναπνέει ανυπόμονα στη θέα και μόνο
Εξασφαλίζει ένα είδος ποιητικής ασυλίας

(Απολιτίκ) καταλήψεις
πενθήμερες εκδρομές
πανελλήνιες εξετάσεις

Η τελετουργία π΄ οδηγεί στον ενήλικο κόσμο

*
[November Song – 2]

Με τόσο θυμίαμα απ’ τα μέσα ενημέρωσης
κάποιοι επίδοξοι συγγραφείς
αναδύουν λιβάνι απ’ τις σελίδες τους
Δεδομένη η ύπαρξη των βιβλίων τους στη λίστα των ευπώλητων
όπως κι οτιδήποτε καταναλώνεται απ΄ τους ιθαγενείς αυτού του τόπου

Αν κάποιος ψάχνει απαντήσεις δε θα τις βρει εκεί
υπάρχουν πάμπολλα άλλα π’ ανατροφοδοτούν με νέες ερωτήσεις

Γιατί κάθε βιβλίο δεν είναι παρά η πηγή π’ αρδεύει κάθε επόμενη ερώτηση

Όπως κάθε Νοέμβρης από το ’73 και μετά δε θα ‘ναι ποτέ ίδιος

*Από τη συλλογή «Το παιδί π’ απέμεινε όρθιο», εκδ. ΠΑΝΟΠΤΙΚόΝ, Σεπτέμβριος 2019.