Ο ΕΚΤΕΛΩΝΙΣΤΗΣ ΤΩΝ ΠΡΩΙΝΩΝ*

Ο εκτελωνιστής των πρωινών
κάθε αυγή καρφιτσώνει στο πέτο του ένα κοκοράκι.
Γυρίζει τα γρανάζια πίσω από τον καθρέφτη,
ρυθμίζοντας τον φωτισμό, και ξεκινάει.
Πασαπόρτια κι άλλα έγγραφα ταξιδίου
με ζεστό ακόμα το μπλάβο τους μελάνι
βρίσκονται στοιχισμένα στο γραφείο του.
Σφυρίζει μια με την κόκκινη σφυρίχτρα του,
γυρίζουν πίσω αμέσως τα αιλουροειδή
από το νυχτερινό κυνήγι,
περνούν χαμογελαστοί οι νιόβγαλτοι,
οι νιόνυμφοι, οι φρεσκοκουρεμένοι.
Σφυρίζει δυο με την κόκκινη σφυρίχτρα του,
περνούν οι οργανοπαίκτες, οι ναυαγοσώστες και οι λιθοξόοι,
και κάτι ανήλιαγοι συμβολαιογράφοι εξομολογήσεων.
Σφυρίζει τρεις με την κόκκινη σφυρίχτρα του,
περνούν οι νέοι διαβάτες, οι αμάλλιαγοι,
δίχως νερό και γνώση.
Ο εκτελωνιστής των πρωινών κάνει να σφυρίξει πάλι,
τίποτα δεν ακούγεται, μα όλοι ξέρουν αυτό του το σινιάλο.
Τη στιγμή τούτη για μια στάλα περνούν ζωντανοί και πεθαμένοι
δίχως άδεια παραμονής, δίχως πράσινη κάρτα,
ματιές -πέταλα σε οπλές αλόγων αφηνιασμένων
που κλοτσούν- να ανταλλάξουν μεταξύ τους
εκεί στην αφορολόγητη νεκρή ζώνη των ντιούτι φρι.

*Πηγή έμπνευσης του τίτλου ο λόγιος συγγραφέας και ζωγράφος Νίκος Νικολάου – Χατζημιχαήλ που ζει στη Λευκωσία.

*

ΥΠΗΡΕΤΟΥΜΕ

Υπηρετούμε τη ζωή μας
σε στρατόπεδα
πλουσίων πλουσιόδωρα μέρη.
Νοικιάζουμε με κόπο
μια γωνιά για τα στρωσίδια μας
και χαζεύουμε τις βιτρίνες
που κρύβουν τις χλαίνες
των συνταγματαρχών
κάθε που είμαστε εξόδου.

Η μάνα με το ένα πόδι
στον τάφο των ποιητών
συνεχίζει να ονειρεύεται το άπειρο
κι έχει τη συμπάθειά μας.
Ο πατέρας, ένας θαλασσινός χαμάλης,
εποπτεύει τους αγώνες ταχύτητας των εμπόρων
την ώρα που σκίζουν τη θάλασσα
με τα χασαπομάχαιρά τους
ποιος θα μεταφέρει πρώτος
τα σφαχτά από γκέτο σε γκέτο.

«Ζούμε (σ)την εποχή της εξουσίας των εμπόρων»,
μου είπε ένα μεσημέρι ο πατέρας
μετά το φαγητό-σπεσιαλιτέ τού σούπερ μάρκετ,
προμαγειρεμένο εξωτικό κοτσύφι.
Και κελαηδάει μέσα μου κάθε φορά που κλαίω
για τα γεννητορικά ψεύδη και όλη αυτή
την ανεύθυνη υπερπροστασία.

*

ΜΕΝΟΥΝ ΙΔΙΑ ΤΑ ΛΟΥΛΟΥΔΙΑ;

Τα ίδια λουλούδια ευωδιάζουν το ίδιο
σαν βρίσκονται σε διαφορετικό μήκος και πλάτος της γης
ή αλλάζουν γλώσσα, όπως αλλάζουν χώμα και νερό
και νέες οσμές ξαφνιάζουν τον οσφρητικό υποδοχέα;

Τα ίδια λουλούδια έχουν το ίδιο χρώμα
σαν βρίσκονται σε διαφορετικό μήκος και πλάτος της γης
ή ο χαρακτήρας τους μεταλλάσσεται
όπως ο ιός σε ένα κύτταρο ξενιστή
και νέα χρώματα ελευθερώνονται;

*Από τη συλλογή “φαγώσιμα”, εκδ. Έναστρον, Μάιος 2022.